Erik C. Brandser

Erik Christensen Brandser (fødd i Skjåk 21. juni 1865, død same stad 7. april 1945) var gardbrukar og underoffiser (fanejunker). Han var ein aktiv samfunnsdebattant, og hadde fleire offentlege stillingar og tillitsverv. Han gjorde seg særleg gjeldande i ålmenningspolitikken, og var ein av leiarane i riksmålsleiren i den langvarige striden om språkskifte til nynorsk i bygda. Han stod klårt til høgre i sine politiske standpunkt, men kan ikkje sjåast å ha stilt til val til kommunestyret eller markert seg i andre partipolitiske samanhengar.

Foreldra var gardbrukarparet Christen Hansen Brandsar (1830-1865) og Margrete Erlandsdotter frå Kvåle (1827-1807). Dei dreiv garden Nørdre Brandsar (gnr. 54 2) i Reppen i Skjåk, som Erik seinare overtok. Erik var den fjerde av tre brør. To av dei (Erland og Christi) vart lærarar. Kva som gjorde at ikkje eldste broren Hans (f. 1852) overtok garden, er uvisst. I 1875 er Hans oppført i folketeljinga som «Sygevogter ved Garnisonssjukehuset i Christiania».

E.C.Brandser vart gift med Rønnaug Olsdotter Staurustøygard (fødd 1875). Dei fekk fem born.