Litløra: Forskjell mellom sideversjoner
Ingen redigeringsforklaring |
|||
| Linje 7: | Linje 7: | ||
[[image:2892 tre seglnaaler.jpg|thumb|right|Imer. {{byline|Olve Utne}}]] | [[image:2892 tre seglnaaler.jpg|thumb|right|Imer. {{byline|Olve Utne}}]] | ||
Ordet ''ime'' {{f.}} kan tyde ‘grov nål med tre sider’, og i den tydinga er det belagt i Nord-Noreg frå [[Salten]] og nordover,<ref>Setelarkivet til ''[[Norsk Ordbok]]'' oppgjev Lofoten og Vesterålen (Lofoten, Gimsøy, Sortland, Bjørnskinn), Salten (Saltdal, Nord-Salten), Ofoten, Tromsø, Finnmark (Leirbotn/Altafjord/osv.).</ref> og i tillegg i enkeltbelegg frå [[Sunndal kommune|Sunndal]] på Nordmøre. Tidlege belegg er ei handskriven ordsamling av [[Gerhard Schjøning]] frå kring 1770 og E.G. Schytte si samling frå Lofoten i 1807.<ref>E.G. Schytte: ''Nogle faa rare norske Ord, efter den Dialekt, som i Lofoten’s Fogderi i Nordlandene, er brugelige''</ref> [[Ivar Aasen]] har ordet i formene ''Ima'' og ''Eima'':<ref>{{Aasen 1918}}</ref> | Ordet ''ime'' {{f.}} kan tyde ‘grov nål med tre sider’, og i den tydinga er det belagt i Nord-Noreg frå [[Salten]] og nordover,<ref>Setelarkivet til ''[[Norsk Ordbok]]'' oppgjev Lofoten og Vesterålen (Lofoten, Gimsøy, Sortland, Bjørnskinn), Salten (Saltdal, Nord-Salten), Ofoten, Tromsø, Finnmark (Leirbotn/Altafjord/osv.).</ref> og i tillegg i eit enkeltbelegg frå [[Sunndal kommune|Sunndal]] på Nordmøre. Tidlege belegg er ei handskriven ordsamling av [[Gerhard Schjøning]] frå kring 1770 og E.G. Schytte si samling frå Lofoten i 1807.<ref>E.G. Schytte: ''Nogle faa rare norske Ord, efter den Dialekt, som i Lofoten’s Fogderi i Nordlandene, er brugelige''</ref> [[Ivar Aasen]] har ordet i formene ''Ima'' og ''Eima'':<ref>{{Aasen 1918}}</ref> | ||
:'''Eima''' ''f.'' en Naal; Stoppenaal. Helg. Andre St. '''Ima.''' (Lof.). Maaſkee Finſk. | :'''Eima''' ''f.'' en Naal; Stoppenaal. Helg. Andre St. '''Ima.''' (Lof.). Maaſkee Finſk. | ||
| Linje 15: | Linje 15: | ||
I ''[[Nynorskordboka]]'' er ordet etymologisk definert som eit lånord frå [[finsk]] ''äimä'',<ref>Definisjon II av {{Nynorskordboka|Ime}}</ref> truleg i tradisjon frå Ivar Aasen. Men konsentrasjonen av norske dialektbelegg til området frå Helgeland til Ofoten og Vesterålen tyder vel heller på éin eller fleire typar samisk som opphavsspråkkandidat. Og på samisk heiter ordet ''aajmie'' ({{sørsam.}}, ''àjbmee'' ({{umes.}}), ''ájbme'' ({{pites.}}), ''ájmme'' ({{lules.}})<ref>‘trekantig nål (att sy läder med)’ ({{Grundström}})</ref> og ''ájbmi'' ({{nordsam.}}). | I ''[[Nynorskordboka]]'' er ordet etymologisk definert som eit lånord frå [[finsk]] ''äimä'',<ref>Definisjon II av {{Nynorskordboka|Ime}}</ref> truleg i tradisjon frå Ivar Aasen. Men konsentrasjonen av norske dialektbelegg til området frå Helgeland til Ofoten og Vesterålen tyder vel heller på éin eller fleire typar samisk som opphavsspråkkandidat. Og på samisk heiter ordet ''aajmie'' ({{sørsam.}}, ''àjbmee'' ({{umes.}}), ''ájbme'' ({{pites.}}), ''ájmme'' ({{lules.}})<ref>‘trekantig nål (att sy läder med)’ ({{Grundström}})</ref> og ''ájbmi'' ({{nordsam.}}). | ||
== Fotnotar == | == Fotnotar == | ||
Sideversjonen fra 10. feb. 2011 kl. 19:34
Litløra, eldre namn Imarn, er eit fjell på 637 moh. vestom Imarsundet i Aure kommune på Nordmøre. Mesta heile fjellet ligg innafor grensene til garden Fuglsnes. I vest blir det avgrensa av Ørbogdalen og i sør av Fuglsnesdalen.
Namnet Litløra
Namnet Imarn
Det har vorte framsett fleire hypotesar om kva namnet Imarn kjem av. I fagkretsen kring nordisk språk har det vorte hevda at det må henge saman med norrønt ímarr (‘ulv’) eller ím (‘eim’), utan at desse to tydingane verkar spesielt karakteristiske for dette fjellet.
Ordet ime Mal:F. kan tyde ‘grov nål med tre sider’, og i den tydinga er det belagt i Nord-Noreg frå Salten og nordover,[1] og i tillegg i eit enkeltbelegg frå Sunndal på Nordmøre. Tidlege belegg er ei handskriven ordsamling av Gerhard Schjøning frå kring 1770 og E.G. Schytte si samling frå Lofoten i 1807.[2] Ivar Aasen har ordet i formene Ima og Eima:[3]
- Eima f. en Naal; Stoppenaal. Helg. Andre St. Ima. (Lof.). Maaſkee Finſk.
- Ima f. (2), Naal (= Eima). Nordl.
Formene eime/eimæ o.l. er dokumentert frå Helgeland[4] og Lofoten (Gimsøy)
I Nynorskordboka er ordet etymologisk definert som eit lånord frå finsk äimä,[5] truleg i tradisjon frå Ivar Aasen. Men konsentrasjonen av norske dialektbelegg til området frå Helgeland til Ofoten og Vesterålen tyder vel heller på éin eller fleire typar samisk som opphavsspråkkandidat. Og på samisk heiter ordet aajmie (Mal:Sørsam., àjbmee (Mal:Umes.), ájbme (Mal:Pites.), ájmme (Mal:Lules.)[6] og ájbmi (Mal:Nordsam.).
Fotnotar
- ↑ Setelarkivet til Norsk Ordbok oppgjev Lofoten og Vesterålen (Lofoten, Gimsøy, Sortland, Bjørnskinn), Salten (Saltdal, Nord-Salten), Ofoten, Tromsø, Finnmark (Leirbotn/Altafjord/osv.).
- ↑ E.G. Schytte: Nogle faa rare norske Ord, efter den Dialekt, som i Lofoten’s Fogderi i Nordlandene, er brugelige
- ↑ Mal:Aasen 1918
- ↑ Setelarkivet til Norsk Ordbok oppgjev Vega, Sømna, Leirfjord, Vefsn, Hattfjelldalen og Rana.
- ↑ Definisjon II av «Ime» i Nynorskordboka
- ↑ ‘trekantig nål (att sy läder med)’ (Mal:Grundström)