Vis kilden til Peder Jørgen Cloumann

{{thumb|421 Eidsvollsmann, fut P.J. Clauman.jpg|Peder Jørgen Cloumann}}
'''[[Peder Jørgen Cloumann]]''' (fødd [[14. april]] [[1747]] i [[Strandebarm]], død [[18. desember]] [[1817]] i [[Kviteseid]]) var fut i [[Øvre Telemarkens fogderi|Øvre Telemarken]] i nær fire tiår, og den eldste av [[eidsvollsmenn]]ene. Som fut arbeidde han for modernisering av jordbruket og kommunikasjonane i Øvre Telemark.

Han var son av personellkapellan og seinare sokneprest [[Claus Pedersen Cloumann]] og kone Elisabeth Faye. I 1773 gifta han seg med Anna Sophie Paulsen, som var dotter til sorenskivar [[Henrich Jørgen Poulsen]]. Dei fekk tre born før ho døydde i 1786. Han gifta seg så i 1787 med Edel Ramshart, f. Poulsen, som var enke etter sorenskrivar [[Cort Caspar Ulrich Ramshart]] og syster til Cloumanns fyrste kone. Ho døydde allereie i 1789, og paret fekk ingen born. I 1805 gifta han seg for tredje gong, med Maren Pihl Mow, som var dotter til soknepresqt [[Gerhard von der Lith Mow]]. Han har ein del etterslekt i Norge og USA.

Peder Cloumann voks opp i [[Heddal]] i [[Telemark]], i dag i [[Notodden kommune]], der faren vart sokneprest i 1752. Han studerte i [[København]], og vart bacclaureat der i 1763. Han skilde seg frå andre studentar ved at han ikkje hadde [[latinskule]]n; han må ha fått undervisning av faren heime. Det ser ut til at han studerte jus, men han finst ikkje i protokollane over høgare eksamenar. I 1766 drog han heim til Noreg, og vart skrivar og fullmektig hos amtmannen i [[Bratsberg amt|Bratsberg]].

Då futen i Øvre Telemark vart suspendert for underslag i 1772, søkte Cloumann om konstituering i embetet. Hans far kausjonerte for skattepengane, og Cloumann fekk embetet. Då den forrige futen vart dømd for underslaget i 1777 vart utnemninga av Cloumann stadfesta. Etter å ha budd i Heddal dei fyrste åra, flytta han i 1781 til Kviteseid, og vart den fyrste futen i Øvre Telemark som budde i embetsdistriktet. Forgjengarane hadde budd nær [[Skien]]. I 1783 fekk Cloumann tittelen justisråd. Han var flittig i tenesta, og hadde eit stort samfunnsengasjement. Særleg var han oppteke av jordbruket, der han ville ha betre krøteravl, import av livdyr, utgrøfting av myrer, gjødsling og [[vekselbruk]] og [[potet]]dyrking. Han dreiv sin eigen gard [[Moen (Kviteseid)|Moen]] som eit mønsterbruk. I 1785 opna han eit teglverk for å lage mur- og takstein, og etter dette vart tegl eit vanleg materiale i bygda. Han gjorde óg mykje for kommunikasjonane i Øvre Telemark, mellom anna gjennom bygginga av køyrevegen frå [[Tinnsjø]] over [[Gaustakneet]] til [[Hjartdal]], med fortsetjing til [[Seljord]] og Kviteseid. Han respekterte allmugen, og gav bort bøker til leseselskapet i bygda. I 1809 vart han lønna med utnemning til riddar av [[Dannebrogsordenen]]. I 1811 søkte han seg friteken frå embetet på grunn av alderen, og han fekk då avskil med full løn. 

I 1814 vart han valmann frå [[Kviteseid prestegjeld]] ved [[val til Riksforsamlinga 1814 i Kviteseid|valet i prestegjeldet]]. På [[val til Riksforsamlinga 1814 i Bratsberg amt|amtsforsamlinga]] vart han vald til andre representant frå amtet. Han var då 67 år gamal, og den eldste av representantane. Han stemte med [[foreningspartiet]], men hadde ikkje nokon aktiv rolle i forhandlingane.

Han døydde i Kviteseid den 18. desember 1817<ref>[http://www.arkivverket.no/URN:kb_read?idx_kildeid=7986&idx_id=7986&uid=ny&idx_side=-102 Telemark fylke, Kviteseid i Kviteseid, Ministerialbok nr. I 5 (1815-1836), Døde og begravede 1817-1819, side 100]</ref>, og vart gravlagt same stad 3. januar 1818. [[Cloumannvegen]] i Kviteseid er oppkalt etter ham.