Veiledere, Administratorer
114 951
redigeringer
m
→Renessanse og barokk
| Linje 6: | Linje 6: | ||
=== Renessanse og barokk === | === Renessanse og barokk === | ||
Fiolinfamilien, òg kalla ''viola da braccio'' i dei første åra, ser ut til å vera ein nykonstruert instrumentfamilie frå ca. 1520. Han byggjer på dei tidligare strykeinstrumenta, inkludert [[viola da gamba]], som han òg er oppkalla etter. Dei viktigaste medlemmene av fiolinfamilien er fiolin, [[bratsj]] og [[cello]], så vel som [[kontrabass]]en, som rettnok har fleire trekk frå gambefamilien. | Fiolinfamilien, òg kalla ''viola da braccio'' ('armviol') i dei første åra, ser ut til å vera ein nykonstruert instrumentfamilie frå ca. 1520. Han byggjer på dei tidligare strykeinstrumenta, inkludert [[viola da gamba]] ('kneviol'), som han òg er oppkalla etter. Dei viktigaste medlemmene av fiolinfamilien er fiolin, [[bratsj]] og [[cello]], så vel som [[kontrabass]]en, som rettnok har fleire trekk frå gambefamilien. | ||
Til å begynna med vart fiolinen utstyrt med tjukke tarmstrenger, og han var eit relativt lydsterkt instrument som vart rekna til ''Musica alta''. Det vart eksperimentert noko med ulike strengesortar, og Heinrich Schütz (1585–1672) uttrykte sin frustrasjon da metallstrengene han likte å rigge opp fiolinar med vart tekne ut av produksjon. Framover mot slutten av 1600-talet var det framleis svært tjukke tarmstrenger som galdt i det solo-dominerte [[Italia]], men i det meir tutti-dominerte [[Frankrike]] hadde dei begynt å bruke tynnare strenger som var meir lettspela. Der begynte dei òg med omspunne strenger for å få instrumenta meir lettspela i bassen — deriblant open-omspunnen tarmstreng til d-strengen som framleis er i bruk for [[hardingfele|hardingfela]] i dag. | Til å begynna med vart fiolinen utstyrt med tjukke tarmstrenger, og han var eit relativt lydsterkt instrument som vart rekna til ''Musica alta''. Det vart eksperimentert noko med ulike strengesortar, og Heinrich Schütz (1585–1672) uttrykte sin frustrasjon da metallstrengene han likte å rigge opp fiolinar med vart tekne ut av produksjon. Framover mot slutten av 1600-talet var det framleis svært tjukke tarmstrenger som galdt i det solo-dominerte [[Italia]], men i det meir tutti-dominerte [[Frankrike]] hadde dei begynt å bruke tynnare strenger som var meir lettspela. Der begynte dei òg med omspunne strenger for å få instrumenta meir lettspela i bassen — deriblant open-omspunnen tarmstreng til d-strengen som framleis er i bruk for [[hardingfele|hardingfela]] i dag. | ||