76
redigeringer
→I Guløy
| Linje 36: | Linje 36: | ||
I Gulafjordane fann dei eit allereie utvikla samfunn, der folket som budde der, i trange dalar og uframkommeleg terreng, hadde organisert seg, så dei var sjølvhjelpne med det meste. Det måtte vere sikkert for åttak utanfrå. Guløy var lett å vakte frå landsida og oversiktleg frå sjøsida. Det er bygd vardar på på fjellet over Svaberg, på Midtunfjellet, Stevnebøfjellet og Næverdalsfjellet, 4 vardar med Guløy i midten. På andre sida av fjorden ligg Glosvik, kjem av gløse, glo, sjå, der held dei vakt, der hadde dei god utsyn til tingstaden. | I Gulafjordane fann dei eit allereie utvikla samfunn, der folket som budde der, i trange dalar og uframkommeleg terreng, hadde organisert seg, så dei var sjølvhjelpne med det meste. Det måtte vere sikkert for åttak utanfrå. Guløy var lett å vakte frå landsida og oversiktleg frå sjøsida. Det er bygd vardar på på fjellet over Svaberg, på Midtunfjellet, Stevnebøfjellet og Næverdalsfjellet, 4 vardar med Guløy i midten. På andre sida av fjorden ligg Glosvik, kjem av gløse, glo, sjå, der held dei vakt, der hadde dei god utsyn til tingstaden. | ||
'Her fortset sagnet: 'Da va ei øksarti. Dei goe æsene tykte da vart verre og verre. Dei kom i hug gamalt skyldskap mudlo seg og sygnene. Hordane vo dei mest steinhare. Då sakjæ va dryft på gudeting, sende dei tingvaktaren sin te å skips semje. ÅSVORD heitte han. sume hev sagt at da va ein hund, men mange hev meint da va eit menneskje. Visst æ da at han kunne både tala og syngja og rita runor. Våpenlaus kom han og våpenlaus gjekk han. Men då han kom, hadde han med seg ein ask med gudl. Da tomde han ut i Sygnarsæen, hjå Fljålilande. Dar reknar dei gamle at merkje va mydlo hordar og sygner.Vilde dei leita uppatt dette gudle, let han, so skulde kvar buande mann verta rikare på gudl enn dei no vo adle samne. Men helst skulde dei taka frenarfolkjæ sine med og skipa ein tingsta ette æsene sitt mynster. Våpenbur måtte ikkje tolast dar, fy retten skulde råda.hegn skulde møta både klo og klauv. Sanningjø skulde hava fritt gjengje som fuglen fljugande. Gudle fann dei og Gudløynæ kalla dei sidan den staden der gudle låg. Dette er opphavet til Gulatingje." | 'Her fortset sagnet: | ||
'''Da va ei øksarti. Dei goe æsene tykte da vart verre og verre. Dei kom i hug gamalt skyldskap mudlo seg og sygnene. Hordane vo dei mest steinhare. Då sakjæ va dryft på gudeting, sende dei tingvaktaren sin te å skips semje. ÅSVORD heitte han. sume hev sagt at da va ein hund, men mange hev meint da va eit menneskje. Visst æ da at han kunne både tala og syngja og rita runor. Våpenlaus kom han og våpenlaus gjekk han. Men då han kom, hadde han med seg ein ask med gudl. Da tomde han ut i Sygnarsæen, hjå Fljålilande. Dar reknar dei gamle at merkje va mydlo hordar og sygner.Vilde dei leita uppatt dette gudle, let han, so skulde kvar buande mann verta rikare på gudl enn dei no vo adle samne. Men helst skulde dei taka frenarfolkjæ sine med og skipa ein tingsta ette æsene sitt mynster. Våpenbur måtte ikkje tolast dar, fy retten skulde råda.hegn skulde møta både klo og klauv. Sanningjø skulde hava fritt gjengje som fuglen fljugande. Gudle fann dei og Gudløynæ kalla dei sidan den staden der gudle låg. Dette er opphavet til Gulatingje."'' | |||
''frå Lars Eskeland si bok På Klårfjell, 1938. | ''frå Lars Eskeland si bok På Klårfjell, 1938. | ||