97
redigeringer
→Garmannsgodset
| Linje 95: | Linje 95: | ||
Hagen skal ha vore eit syn, med eit utall eksotiske planteartar. Ein kjende blomsterdufta alt når ein kom roande innover fjorden, vert det sagt. Den vidgjetne franske hagen skal ha vore verket til den rike franskætta Alida de la Rochy, gift med stiftsskrivar Hermann H. Garmann ( (1648-1733). I dag er både den solide steinmuren rundt hagen og plantane borte. | Hagen skal ha vore eit syn, med eit utall eksotiske planteartar. Ein kjende blomsterdufta alt når ein kom roande innover fjorden, vert det sagt. Den vidgjetne franske hagen skal ha vore verket til den rike franskætta Alida de la Rochy, gift med stiftsskrivar Hermann H. Garmann ( (1648-1733). I dag er både den solide steinmuren rundt hagen og plantane borte. | ||
No gjekk godset frå ætt til ætt, mellom anna til sorenskrivar i Nordhordland, Johan Johansen Garmann (1718-1768). Det var harde tider. Den såkalla Kopf-skatten utløyste strilekrigen, og folket vende seg mot embetsverket og sorenskrivaren. Skatten fall bort same året som sorenskrivaren døydde. Sonen, proprietær Johan Johansen Garmann (1744-1810), dreiv godset vidare. I 1779 vart han tildelt sølvmedalje av Hans Kongelige Høihed Arve-Prins Friderich. Tildelingsbrevet er signert ''"Trondhiem udi Selskabets Forsamling 1779 den 1 ste Juni | No gjekk godset frå ætt til ætt, mellom anna til sorenskrivar i Nordhordland, Johan Johansen Garmann (1718-1768). Det var harde tider. Den såkalla Kopf-skatten utløyste strilekrigen, og folket vende seg mot embetsverket og sorenskrivaren. Skatten fall bort same året som sorenskrivaren døydde. Sonen, proprietær Johan Johansen Garmann (1744-1810), dreiv godset vidare. I 1779 vart han tildelt sølvmedalje av Hans Kongelige Høihed Arve-Prins Friderich. Tildelingsbrevet er signert ''"Trondhiem udi Selskabets Forsamling 1779 den 1 ste Juni. Under Selskabets Seigl"''. | ||
Siste eigar var veginspektør Christopher Kahrs Garmann (1788-1842). Det var tunge tider. Unionsoppløysinga i 1805 og "sølvskatten" med meir, gjekk hardt ut over norsk økonomi. I 1823 vart godset delt som “Garmannsbøe” og “Bergsbøe”, som vart seld til proprietærfullmektig hjå futen i Bergen, Michael Berg. Han kjøpte også "Storahuset" som hadde to høgder og var kontor og bustad for sorenskrivaren og tingstad for Mjelde Skipreide. Tunet vert i dag kalla "Hansdalane", etter dei nye eigarane som kom frå Hannisdal. Huset vart riven i 1893/94 av dåværande eigar Johannes M. Mjelde (1863-1950), og han bygde nytt våningshus på tufta. | Siste eigar var veginspektør Christopher Kahrs Garmann (1788-1842). Det var tunge tider. Unionsoppløysinga i 1805 og "sølvskatten" med meir, gjekk hardt ut over norsk økonomi. I 1823 vart godset delt som “Garmannsbøe” og “Bergsbøe”, som vart seld til proprietærfullmektig hjå futen i Bergen, Michael Berg. Han kjøpte også "Storahuset" som hadde to høgder og var kontor og bustad for sorenskrivaren og tingstad for Mjelde Skipreide. Tunet vert i dag kalla "Hansdalane", etter dei nye eigarane som kom frå Hannisdal. Huset vart riven i 1893/94 av dåværande eigar Johannes M. Mjelde (1863-1950), og han bygde nytt våningshus på tufta. | ||