Operasjon Kitbag: Forskjell mellom sideversjoner

{{thumb|Operasjon Kitbag 1.jpg|Klipp frå planane for ein operasjon mot Svelgen. Påteikninga i raudt kan vel vere det momentet som fekk planleggarane til legge vekk Svelgen-delen av Operasjon Kitbag.}}

==Omfattande planar==

Operasjonen vart no avgrensa til Florø. Her rekna britane mellom anna med å finne oppankra konvoiar i området [[Botnaneset]]. Slike var typiske mål for åtak mot Norskekysten.

Operation Kitbag hadde problem i oppkøyringsfasen til åtaket. Veret hadde ikkje spelt på lag med operasjonen. Det hadde vore stress med førebuingar og avsluttande stridsøvingar i dagane fram mot avreisa til Florø. I tillegg hadde overfarten frå [[Scapa Flow]] på [[Orkenøyane]] til [[Shetland]] vore prega av uver og sjøsjuke, men då styrken kom fram til [[Sullom Voe]] på ettermiddagen den 9. desember gjekk den likevel direkte i gang med landgangsøvingar. I 6-tida på kvelden den dagen skjedde det ting som verken kan ha styrkt kampmoralen eller skjerpa konsentrasjonen hos soldatane. Mellom anna hadde avdelingane enno ikkje hatt tid og høve til å armere handgranatane sine. Denne oppgåva skulle av tryggingsårsaker gjerast ute, men på grunn av veret og lystilhøva vart det denne kvelden dispensert frå dette kravet, og armeringa gjekk føre seg under dekk om bord på Prince Charles. Under dette arbeidet eksploderte ein av granatane. Tre soldatar vart drepne på staden, to av desse var norske: [[Karl Otto Bråthen]] og [[Rolf Dreng]]. To soldatar vart kritisk skadde og omlag 20 andre skadde og lettare skadde, alle desse var britiske.

==Nytt forsøk==

Men folka bak Kitbag hadde ikkje heilt gitt opp Florø, der er også ei akt nummer to i dette spelet. Natt til 7. januar 1942 kom nemleg to av destroyerane frå første forsøket, Inglefield og Icarus, tilbake. Denne gongen var navigatørane sikre på kvar dei hadde komme opp under kysten. Ubåten O 14 hadde lege i posisjon 15 sjømil vest av Kvanhovden og hjelpt dei inn i den indre farleia etter planlagd rute.

==[http://no.wikisource.org/wiki/Side%3AIbsen_Samlede_V%C3%A6rker_IV.djvu/350 "Bedst var det, kan hænde, det gik som det gik,-"]==

Dette vert sjølvsagt berre spekulasjonar, men kva om styrken frå 6th Commando hadde gått i land i Florø og gjennomført det som var planlagt? Då ville dei utan tvil ha sett merke etter seg. Der var mellom 250 og 300 velutstyrte og godt trena soldatar. Desse skulle landsetjast i to grupper, og begge hadde klåre oppgåver: Dei skulle ta kontroll over tyske forlegningar i byen, sikre tyske dokument, øydelegge kommunikasjonsutstyr, arrestere quislingar og hjelpe venlegsinna nordmenn med å rømme landet. I hamneområdet var det meininga å gjennomsøkje og senke fartøy ved kai, øydelegge lokala til det tyske hamnepolitiet, sprengje eit kjøle- og fryselager, oljetankar, hermetikkfabrikken og tønnefabrikken. I tillegg skulle ein maskingeværstilling setjast ut av spel. Om situasjonen hadde vorte kritisk for landgangsstyrkane, hadde britane eldkraft frå 4 destroyerar i ryggen, men i planane vert det understreka at bruk av tyngre våpen mot byen skulle ein vere svært atterhalden med. Men så langt kom aldri gjennomføringa av Operation Kitbag denne desembernatta i 1941. Det kan godt vere at ein britisk marineoffiser som køyrde med litt trygge marginar i uver og ureint farvatn utanfor Florø den natta, og som valde å prioritere tryggleiken for mannskap og materiell i den lumske skjergarden, var han som berga Florø frå øydeleggande krigshandlingar og tap av liv den gongen.

[[Kategori:1941]]