Oscar Handeland: Forskjell mellom sideversjoner

Det er ein svakhet ved Handeland sine historiebøker at dei ikkje inneheld kjeldetilvisingar. Mange har nemnd nett det. Det hadde samanheng med at han ville bøkene skulle vere populære. Bøker med noteapparat fører ofte til at dei blir sett på som tunge å lese. Handeland nemner også, at han ikkje fekk inn noteapparat på grunn av mangel på tid. Men dette betyr ikkje at han ikkje arbeidde grundig, me kan seie historisk kritisk, med kjeldematerialet. For det gjorde han verkeleg. Han analyserte kjeldene, prøvde dei opp mot kvarandre. Og så drog han konklusjonen når han meinte han var komen fram til det rette. I NLM-arkivet ligg ei stor mengde korrespondanse som viser kva kjelder han brukte til fleire av bøkene sine. Dessutan reiste han mange stader for å samtale med folk. Då forstår ein betre det store arbeidet som ligg bak mange av bøkene og artiklane hans. Siste artikkelen han skreiv, om venen Nils Belland, mangeårig stortingsmann og mangeårig medlem av hovudstyret i NLM, ser eg i arkivet at til grunn for artikkelen som kom i ''Fast Grunn'' i [[1968]] då Handeland var død, at han hadde fått informasjon frå mange som kjende Belland.  

I [[1941]] då Det norske lutherske Kinamisjonsforbund (NLM) runda 50 år, skreiv Handeland jubileumsskriftet. Professor Andreas Seierstad skriv at Handeland med dette arbeidet ”har brote vegen for eit nytt slag organisasjonshistorie som skil seg tydeleg frå dei eldre jubileumsskriftene. Tidlegare jubileumshistorikk refererte helst berre protokollar frå skipingsmøtet og frå seinare periodar og tok sikte på å syna korleis organisasjonen hadde vakse frå tid til tid, trass i vanskelege tider. Misgrep som ein seinare vart klår over, eller indre brytingar innan organisasjonen høyrde ein lite om. Handeland fører oss inn i dei åndelege rørslene som gjorde at det nye tok form. Han ville ha tak i åndsstraumane som sette folk i sving, og dei førande personar som fekk mest å seia for utforminga av det ytre.” (''Dagen'', 12.4.1950)