Strandsitjarmiljøet i Feios
I Feios er det eit par gamle hus som er tekne godt vare på av Feios bygdalag. Husa som vert kalla for Randi-stova og Astrid-stova ligg på allenningen i Osen. Desse husa må vera mellom dei eldste i bygda. For nokre år sidan gjorde bygdelaget ein stor innsats for å rusta opp Randi-stova. Ein stor dugnadsinnsats med vedlikehald og rydding av skogen rundt husa, gjorde at dei står fram som eit viktig minne om strandsitjarmiljøet i Osen.
I Bygdebok for Leikanger kan ein og lesa om eit sagbruk i Osen. Namnet var "Fej-ås Sag" og er skildra etter eit kongeleg påbod i 1674 for å kartlegge alle sagbruk. I 1683 var soknepresten i Leikanger, Jens Bugge, oppført som eigar av sagbruket i Osen. Ved folketeljinga i 1801 budde 11 huslydar med til saman 40 personar i Osen, her var det også gjestgjeveri på den tida. (Bøthun, 1965, s. 279)
På 1850-talet flytta Bergenskunstnaren Tycho Christoffer Jæger til Osen. Der budde han til han døydde 31.januar 1889. I ei folketeljing i 1865 går det fram at Tycho C. Jæger dyrka poteter, bygg og hadde storkveg. Han hadde sanduttak på eigedomen, var handelsmann og kramkar i tillegg til å vera kunstmålar. Historisk Museum i Bergen har teke vare på samlinga hans. Det er omkring 90 kunstverk med motiv frå Sognefjorden og Vestlandet. (Gjerstad,2012) Han måla mellom anna Leikanger prestegard som no står på Norsk Folkemuseum på Bygdøy i Oslo. Prestegarden er no måla slik han vart framstilt av Jæger. I hellinga ved ungdomshuset kan ein sjå huset der Tycho Christoffer budde. Vegen i hellinga nedanfor huset der han budde, har seinare vorte kalla Jægerbrekka. Namnet har vore i bruk opp til vår tid.
Osen har vore hamn langt tilbake i tida. På svabeget like ved elvemunninga på austsida, er måla eit hamnemerke, ein kvit ring med svart sentrum. Det indikerer at Osen var ei godkjent hamn på linje med Kvamsøy tilbake til den tida jektefarten var vanleg i Sognefjorden. Seinare har kaien i Osen vore dampskipskai for båttrafikken mellom anna til Fylkesbåtane i og og Fjordane.
