Skribenter
1 484
redigeringer
ingen redigeringsforklaring
Ingen redigeringsforklaring |
Ingen redigeringsforklaring |
||
| Linje 3: | Linje 3: | ||
Etter kvart som det nye fjernsynsmediet tok meir og meir av merksemda til folk, vart det vanskelegare å få friviljuge til å aktivisere seg i lagsarbeidet, ja, også å få dei til å stille som publikummarar når det vart skipa til grendafestar eller kinoforestillingar. | Etter kvart som det nye fjernsynsmediet tok meir og meir av merksemda til folk, vart det vanskelegare å få friviljuge til å aktivisere seg i lagsarbeidet, ja, også å få dei til å stille som publikummarar når det vart skipa til grendafestar eller kinoforestillingar. | ||
Kring 1980 var det likevel nokre ungdomar som bles nytt liv i laget. [[ | Kring 1980 var det likevel nokre ungdomar som bles nytt liv i laget. [[Jarle Strømmegjerde]] var ein av drivkreftene. Då han gjennom lokalavisa i september 1983 inviterte straumgjerdingane til grendafest, var det nettopp fjernsynet han såg på som den hardaste konkurrenten. I følgje Strømmegjerde hadde likevel ein grendafest meir å fare med enn aktørane i den amerikanske såpeserien Dynastiet. | ||
Det var truleg ikkje alle som såg det slik, for ungdomslaget Samhald og huset gjekk ikkje lenge etterpå inn i ein ny tiårig tornerosesvevn. Huset stod der med sin høge og luftige sal, si scene, sine tome benkar og fargerike rosemålingar utan at nokon såg ut til å bry seg med det. Slik var det inntil nokre eldsjeler tok fatt i tanken om å fylle huset med liv og aktivitetar igjen. Styremedlem i Straumgjerde Vel, [[Odd Jostein Drotninghaug]], gjekk i juni 1994 ut i [[ | Det var truleg ikkje alle som såg det slik, for ungdomslaget Samhald og huset gjekk ikkje lenge etterpå inn i ein ny tiårig tornerosesvevn. Huset stod der med sin høge og luftige sal, si scene, sine tome benkar og fargerike rosemålingar utan at nokon såg ut til å bry seg med det. Slik var det inntil nokre eldsjeler tok fatt i tanken om å fylle huset med liv og aktivitetar igjen. Styremedlem i Straumgjerde Vel, [[Odd Jostein Drotninghaug]], gjekk i juni 1994 ut i [[Sykkylvsbladet]] og tok til orde for ein bergingsaksjon for ungdomshuset. Forfallet hadde byrja, vindskeiborda hadde ramla ned, målinga var sliten og det var ikkje fritt for at det var råteskader i treverket på huset. Kjellaren var mildt sagt lite innbydande og med sterkt preg av rålukt. Mange tala for å rive heile ungdomshuset. | ||
For å få ei vurdering av kva som ville krevjast for å setje huset i brukbar stand att fekk ein byggmeister [[ | For å få ei vurdering av kva som ville krevjast for å setje huset i brukbar stand att fekk ein byggmeister [[Svein Flåthe]] til å setje opp eit overslag i 1994. Arkitekt [[Berge Hjørungnes]] ved kulturavdelinga i fylkeskommunen vart også kontakta. Han kom på synfaring og meinte at huset representerte så store kulturelle verdiar at det var viktig å berge bygget. I ein skriftleg rapport uttala Hjørungnes mellom anna: ”Den takhøge hovudsalen med oppbygd scene mot aust og galleri mot vest er vakker både i hovudform og ikkje minst dekorasjonar. Malte og dekorerte snikkararbeid i takstolar, listverk, brystningsfelt verka å ha ein kvalitet som ein elles berre finn i kyrkjeinteriør.” Ungdomshuset Vårvon skal elles vere eit av dei siste ungdomshusa i mur frå denne perioden som framleis står. Det tok til å vokse fram ei erkjenning lokalt av at ein her hadde eit bygg både med tradisjonar og potensiale for framtidig bruk som gjorde at det var verdt å gjere ein innsats for å setje det i fullgod stand att. | ||
Etter ei lokal kronerulling hausten 1995 fekk ein inn så pass mykje midar at ein kunne ta dei mest grunnleggande reparasjonane på huset, i første rekkje på taket. | Etter ei lokal kronerulling hausten 1995 fekk ein inn så pass mykje midar at ein kunne ta dei mest grunnleggande reparasjonane på huset, i første rekkje på taket. | ||