322 662
redigeringer
ingen redigeringsforklaring
Ingen redigeringsforklaring |
Ingen redigeringsforklaring |
||
| Linje 4: | Linje 4: | ||
==Slekt og familie== | ==Slekt og familie== | ||
Ho var dotter av skomakar [[Aksel Holth (1853–1930)|Aksel Holth]] (1853–1930) og sydame [[Olea Olsdotter Skaslien (1870–1953)|Olea Olsdotter Skaslien]] (1870–1953). Mora var av slekta [[ | Ho var dotter av skomakar [[Aksel Holth (1853–1930)|Aksel Holth]] (1853–1930) og sydame [[Olea Olsdotter Skaslien (1870–1953)|Olea Olsdotter Skaslien]] (1870–1953). Mora var av slekta [[Plahte]]. | ||
Den 11. august 1951 vart ho gift med [[Per Vestlien]], som var son av småbrukar [[Kardo Knutsen Tyskeberget]] og [[Marie Eberhardtsdotter (1868–1923)|Marie Eberhardtsdotter]], og bror av forfattaren [[Martin Vestlien]]. | Den 11. august 1951 vart ho gift med [[Per Vestlien]], som var son av småbrukar [[Kardo Knutsen Tyskeberget]] og [[Marie Eberhardtsdotter (1868–1923)|Marie Eberhardtsdotter]], og bror av forfattaren [[Martin Vestlien]]. | ||
| Linje 18: | Linje 18: | ||
Den første boka ho gav ut var novellesamlinga ''Gamle bygdevegen'' frå 1944. Dette er framleis ein klassikar, med nokre av dei finaste finnskogsforteljingane ho skreiv. Som lyrikar debuterte ho i 1946 med diktsamlinga ''Porkkalafela''. | Den første boka ho gav ut var novellesamlinga ''Gamle bygdevegen'' frå 1944. Dette er framleis ein klassikar, med nokre av dei finaste finnskogsforteljingane ho skreiv. Som lyrikar debuterte ho i 1946 med diktsamlinga ''Porkkalafela''. | ||
Etter krigen flytte ho attende til Finnskogen, der ho var lærarvikar og dreiv ein kafé ved sidan av skrivinga. Ho haldt fram med noveller, og arbeidde òg med sin første roman. ''Kornet og freden'' kom i 1955, og vart det litterære gjennombrotet hennar. Den var basert på stoff ho fann då ho granska farsslekta si. Romanen vart utvide til ein trilogi med ''Steinen blømer'' frå 1963 og ''Kapellet'' frå 1967. Historia følger eit finsk par og deira etterkomarar frå 1600-talet fram til hennar eiga tid. Ho tok òg for seg morsslekta [[ | Etter krigen flytte ho attende til Finnskogen, der ho var lærarvikar og dreiv ein kafé ved sidan av skrivinga. Ho haldt fram med noveller, og arbeidde òg med sin første roman. ''Kornet og freden'' kom i 1955, og vart det litterære gjennombrotet hennar. Den var basert på stoff ho fann då ho granska farsslekta si. Romanen vart utvide til ein trilogi med ''Steinen blømer'' frå 1963 og ''Kapellet'' frå 1967. Historia følger eit finsk par og deira etterkomarar frå 1600-talet fram til hennar eiga tid. Ho tok òg for seg morsslekta [[Plahte]], og det kom det nok ein trilogi ut av: ''Gullsmeden'' frå 1958, ''Presten'' frå 1971 og ''Johannes'' frå 1975. Her er det i stor grad kvinnene som står i sentrum, i skildringar av hardt slit, men òg av kjærleiken til jorda og dyra. | ||
Ho vart i 1948 vald inn i heradsstyret i Grue for [[Norges Kommunistiske Parti]], og der satt ho til 1963. | Ho vart i 1948 vald inn i heradsstyret i Grue for [[Norges Kommunistiske Parti]], og der satt ho til 1963. | ||