Åsta Holth: Forskjell mellom sideversjoner

Ho var dotter av skomakar [[Aksel Holth (1853–1930)|Aksel Holth]] (1853–1930) og sydame [[Olea Olsdotter Skaslien (1870–1953)|Olea Olsdotter Skaslien]] (1870–1953). Mora var av slekta [[Plathe]].

Etter krigen flytte ho attende til Finnskogen, der ho var lærarvikar og dreiv ein kafé ved sidan av skrivinga. Ho haldt fram med noveller, og arbeidde òg med sin første roman. ''Kornet og freden'' kom i 1955, og vart det litterære gjennombrotet hennar. Den var basert på stoff ho fann då ho granska farsslekta si. Romanen vart utvide til ein trilogi med ''Steinen blømer'' frå 1963 og ''Kapellet'' frå 1967. Historia følger eit finsk par og deira etterkomarar frå 1600-talet fram til hennar eiga tid. Ho tok òg for seg morsslekta [[Plathe]], og det kom det nok ein trilogi ut av: ''Gullsmeden'' frå 1958, ''Presten'' frå 1971 og ''Johannes'' frå 1975. Her er det i stor grad kvinnene som står i sentrum, i skildringar av hardt slit, men òg av kjærleiken til jorda og dyra.

Dei finske tradisjonane går som ein rød tråd gjennom heile forfattarskapet, og Åsta Holth engasjerte seg òg på andre måter i bevaring av tradisjonane. Ho var styremedlem på museet [[Finnetunet]], og testamenterte huset sitt dit. Ho teikna [[Finnskogsbunaden]] for menn og kvinner, og ho tok initiative til [[Finnskogdagene]] på Svullrya. Under denne festivalen vert Finnskogen kvart år utropt som republikk, og Åsta Holth var livstidspresident for denne.