Veiledere, Administratorer
9 136
redigeringer
ingen redigeringsforklaring
Ingen redigeringsforklaring |
Ingen redigeringsforklaring |
||
| Linje 15: | Linje 15: | ||
I mars 1875 vart Einar Skavlan utnemnd til personell kapellan hjå faren, som da var residerande kapellan til domkyrkja i Trondheim. I 1879 fekk Einar Skavlan sokneprestembetet i Beitstad. Det er frå tida hans her vi har framstillinga som stiller spørsmålsteikn ved Skavlans liberale profil. Bygdebokforfattaren (og venstrepolitikaren) [[Henrik Bartnes]] portretterer Skavlan mest som ein konservativ trone- og altar-teolog i [[Gisle Johnsons]] ånd: | I mars 1875 vart Einar Skavlan utnemnd til personell kapellan hjå faren, som da var residerande kapellan til domkyrkja i Trondheim. I 1879 fekk Einar Skavlan sokneprestembetet i Beitstad. Det er frå tida hans her vi har framstillinga som stiller spørsmålsteikn ved Skavlans liberale profil. Bygdebokforfattaren (og venstrepolitikaren) [[Henrik Bartnes]] portretterer Skavlan mest som ein konservativ trone- og altar-teolog i [[Gisle Johnsons]] ånd: | ||
:«Ein skal ikkje sjå bort frå at regjeringa si meining med å utnemne denne unge kapellanen til sogneprest i Beitstaden var at han skulle søke å få folket i denne venstrereiren inn under 'Herrens og Kirkens Tugt'. Det ser i kvartfall ut til at han nermest såg oppgaven sin slik sjøl[...]En skal ikke ta mye feil når en seier at han meinte å ha et stort og helligt kall i å søke å motverke den nedbrytinga av kjerkelig autoritet og sann, levende kristentru som 'den fremstormende radikalisme' og vantrua som den førte med seg, var i ferd med å gjennomføre i folket vårt. Det var ikke lite å gjøre i Beitstaden i så måte - etter hans syn [...] Skavlan var først og fremst støypt i Gisle Johnsons kristendomsform [...]»<ref>Bartnes, H. 1969:337-340.</ref> | :«Ein skal ikkje sjå bort frå at regjeringa si meining med å utnemne denne unge kapellanen til sogneprest i Beitstaden var at han skulle søke å få folket i denne venstrereiren inn under 'Herrens og Kirkens Tugt'. Det ser i kvartfall ut til at han nermest såg oppgaven sin slik sjøl[...]En skal ikke ta mye feil når en seier at han meinte å ha et stort og helligt kall i å søke å motverke den nedbrytinga av kjerkelig autoritet og sann, levende kristentru som 'den fremstormende radikalisme' og vantrua som den førte med seg, var i ferd med å gjennomføre i folket vårt. Det var ikke lite å gjøre i Beitstaden i så måte - etter hans syn [...] Skavlan var først og fremst støypt i [[Gisle Johnson (1822–1894)|Gisle Johnsons]] kristendomsform [...]»<ref>Bartnes, H. 1969:337-340.</ref> | ||
Bartnes legg rett nok til at hjå Skavlan hadde likevel «Grundtvig og den korte tia i folkehøgskolen satt sine spor». | Bartnes legg rett nok til at hjå Skavlan hadde likevel «Grundtvig og den korte tia i folkehøgskolen satt sine spor». | ||
Om Bartnes har rett, må Skavlans teologiske og politiske innstilling ha kome i strid med markante personlegdomar i hans næraste familie, noko som sjølvsagt ikkje skal utelukkast. Broren Olaf var kjend som «den første venstreprofessor»<ref> | Om Bartnes har rett, må Skavlans teologiske og politiske innstilling ha kome i strid med markante personlegdomar i hans næraste familie, noko som sjølvsagt ikkje skal utelukkast. Broren Olaf var kjend som «den første venstreprofessor»<ref>Aarnes, S.Aa. i [https://nbl.snl.no/Olaf_Skavlan Norsk biografisk leksikon] </ref>, og svogeren og støttespelaren i folkehøgskuletida, Ludvig Daae, vart altså venstrestatsråd i 1884. | ||
Kanhende bør Bartnes si framstilling modifiserast også av andre kjensgjerningar. Skavlan opptro mellom anna som 17. mai-talar i kampåra fyrst på 1880-talet på stemne som i høg grad var radikalt venstredominerte, jamsides venstrehøvdingar som [[Hans Konrad Foosnæs]]. Bartnes berettar sjølv om dette i den same bygdeboka.<ref>Bartnes, H. 1969:xxx.</ref> | Kanhende bør Bartnes si framstilling modifiserast også av andre kjensgjerningar. Skavlan opptro mellom anna som 17. mai-talar i kampåra fyrst på 1880-talet på stemne som i høg grad var radikalt venstredominerte, jamsides venstrehøvdingar som [[Hans Konrad Foosnæs]]. Bartnes berettar sjølv om dette i den same bygdeboka.<ref>Bartnes, H. 1969:xxx.</ref> | ||