Eivind Vågslid: Forskjell mellom sideversjoner
Hopp til navigering
Hopp til søk
m (hbr) |
(Endra 'disputerte' til 'søkte om å få disputere'. Søknaden vart avvist, og det vart ingen disputas.) |
||
| Linje 7: | Linje 7: | ||
Men det var likevel for si gransking av opphavet til stadnamn at han vart mest kjend - og vekte mest debatt. Vågslid heldt eit dundrande oppgjer med oppfatninga av at mange gamle gardsnamn skulle vera laga av heidenske gudenamn. Dette skuldast etter Vågslid si meining ei nasjonalromantisk oppfatning som hadde byrja med P.A. Munch (1810-1863) på midten av 1800-talet, og som vart teke opp av stadnamngranskarane etter han, ikkje minst av Magnus Olsen, som hevda at det fanst minst seks hundre stader i landet som hadde fått namn etter dei gamle gudane. Vågslid var ikkje nådig i omtala av denne tankegongen, av «den vranglæra, den ovtru og den skynløysa som i stor mun hev rått i norderlendsk stadnamngransking, den vranglæra som vart grunnlagd av P.A. Munch, den ovtru som serleg vart nørd med det ville og røyndlause tankespinnet åt Magnus Olsen.» | Men det var likevel for si gransking av opphavet til stadnamn at han vart mest kjend - og vekte mest debatt. Vågslid heldt eit dundrande oppgjer med oppfatninga av at mange gamle gardsnamn skulle vera laga av heidenske gudenamn. Dette skuldast etter Vågslid si meining ei nasjonalromantisk oppfatning som hadde byrja med P.A. Munch (1810-1863) på midten av 1800-talet, og som vart teke opp av stadnamngranskarane etter han, ikkje minst av Magnus Olsen, som hevda at det fanst minst seks hundre stader i landet som hadde fått namn etter dei gamle gudane. Vågslid var ikkje nådig i omtala av denne tankegongen, av «den vranglæra, den ovtru og den skynløysa som i stor mun hev rått i norderlendsk stadnamngransking, den vranglæra som vart grunnlagd av P.A. Munch, den ovtru som serleg vart nørd med det ville og røyndlause tankespinnet åt Magnus Olsen.» | ||
Det seier seg sjølv at han ville møta motstand. Og motstanden vart hard. I 1974 | Det seier seg sjølv at han ville møta motstand. Og motstanden vart hard. I 1974 søkte han om å få disputere på ei avhandling om temaet, berre for å bli møtt med ein massiv kritikk. Vågslid kom med krasse og akademisk solide motsvar både i 1979 og 1984, men doktorgraden fekk han aldri. Arbeidet som låg til grunn for disputassøknaden, vart seinare gjeve ut som Stadnamntydingar I-IV, der særleg band II (Oslo, 1974) er særs omfattande og eit nyttig korrektiv for alle som syslar med stadnamngransking. | ||
== Natur og ikkje gudar == | == Natur og ikkje gudar == | ||