Hans Helgesen: Forskjell mellom sideversjoner

Etter fredsslutninga nekta Helgesen saman med kameratane Schleppegrell og Rye å gå i teneste under Karl XIII i den nye unionen med Sverige, og forlet landet. Christian Frederik gav han anbefalingsbrev til fyrst Blücher, og Helgesen kom i preussisk teneste i Blüchers felttog mot Napoleon i 1815. Opplysningane om dette er noko usikre, som når det gjeld fleire andre omstende kring Helgesens bravadar. ''Kiærland'' refererer til at Helgesen skal ha kjempa ved Ligny og Waterloo. ''Skaar'' meiner han deltok i «en rekke slag», og opplyser elles at han kom til Paris med sitt tyske regiment. Men ''Skarstein'', som opplyser at alle dei tre norske granene gjekk i preussisk teneste, meiner at dei ikkje kom i kamp før etter Ligny og Waterloo, og at det einaste dei fekk vere med på var «noen udramatiske beleiringsoperasjoner».

Etter konas død i 1836 flytta Helgesen ei kortare tid attende til Noreg, men fekk ikkje stilling, og slo seg i staden til i Danmark frå 1840. Der fekk han ein liten pensjon av Christian 8 (Christian Frederik - hans konge og kommandant i 1814), og der han elles dreiv jakt og fiske i Stapelholm på Sørjylland.  

Da den tyske befolkninga i Slesvig og Holstein ville lausrive seg frå Danmark i 1848, baud Helgesen seg fyrst fram til teneste på opprørarane si side, men ombestemte seg, kanskje fordi han høyrde at Schleppegrell og Rye gjekk i kamp på den andre sida. Helgesen drog til København og fekk fyrst stilling som kaptein under Schleppegrell. I kampane som følgde utmerka Helgesen seg mellom anna ved å innta og sidan forsvare den strategisk viktige byen Frederiksstad, der han så vart utnemnd til kommandant. Etter krigen var han mellom anna kommandant i byen Slesvig og sidan i Rendsborg (i dag tysk Rensburg), og oppnådde obersts grad i 1856. Han døydde i Rendsborg to år seinare.