322 603
redigeringer
ingen redigeringsforklaring
Ingen redigeringsforklaring |
Ingen redigeringsforklaring |
||
| Linje 17: | Linje 17: | ||
I løpet av karriera som lokalhistorikar skreiv han bygdebøker for seks kommunar, og i alt kring 11 000 sider. Sjølv om dei fleste truleg tenkjer mest på han som diktar, var det lokalhistorikar han sjølv identifiserte seg som. Diktinga var ein hobby. Dette seies å vere grunnen til at han aldri søkte seg til noko litterært miljø, men i staden kjende seg heime i det lokalhistoriske miljøet. Det er samstundes eit uløyseleg band mellom lokalhistoria og diktinga - kjærleiken til heimbygd og medmenneske er det sentrale. | I løpet av karriera som lokalhistorikar skreiv han bygdebøker for seks kommunar, og i alt kring 11 000 sider. Sjølv om dei fleste truleg tenkjer mest på han som diktar, var det lokalhistorikar han sjølv identifiserte seg som. Diktinga var ein hobby. Dette seies å vere grunnen til at han aldri søkte seg til noko litterært miljø, men i staden kjende seg heime i det lokalhistoriske miljøet. Det er samstundes eit uløyseleg band mellom lokalhistoria og diktinga - kjærleiken til heimbygd og medmenneske er det sentrale. | ||
Lokalhistorie har sjeldan gjort nokon til rikskjendis, og det tok lang tid før dikta hans nådde det store publikum. Sjølv i heimbygda var han ikkje særleg populær i lang tid. Han budde for seg sjølv på [[Kleiva (Surnadal)|Kleiva]], og var nok litt for frittalande for mange av bygdefolket. Lenge var det einaste oppslagsverket som hadde artikkel om han [[Norsk Allkunnebok|''Norsk Allkunnebok'']]. Og dei traff ikkje heilt blink, for artikkelen byrjar med «Hydbakk, Hans Pedersen (1898–1947)». Hyldbakk protesterte aldri på at dei skreiv at han døydde i 1947, han meinte at det med alt som er unnagjort.<ref>Sæter 1998: 16.</ref> Fyrst i 1970-åra byrja han få større anerkjenning. Han skreiv ''Brev frå Kleiva'' i avisa [[Driva (avis)|''Driva'']], og desse vart oppdaga. Den fyrste prisen, [[Møre og Romsdal fylkes kulturpris]], fekk han i 1973. [[Norsk kulturråds pris for lokalhistorie]] fekk han i 1976. Dermed byrja han byggje seg opp eit ry i litterære og akademiske kretsar. Men det store gjennombrotet kom i 1977 då Sommerro tonesette «Vårsøg». I 1995 samla [[Vidar Sandem]] fleire av tekstane hans til stykket ''No skin det sol'', som sette publikumsrekord for [[Teatret Vårt]], og som fekk gjere gjestespel på [[Det Norske Teatret]]. I 1994 fekk Hyldbakk [[Kongens fortenestmedalje]] i gull. | Lokalhistorie har sjeldan gjort nokon til rikskjendis, og det tok lang tid før dikta hans nådde det store publikum. Sjølv i heimbygda var han ikkje særleg populær i lang tid. Han budde for seg sjølv på [[Kleiva (Surnadal)|Kleiva]], og var nok litt for frittalande for mange av bygdefolket. Lenge var det einaste oppslagsverket som hadde artikkel om han [[Norsk Allkunnebok|''Norsk Allkunnebok'']]. Og dei traff ikkje heilt blink, for artikkelen byrjar med «Hydbakk, Hans Pedersen (1898–1947)». Hyldbakk protesterte aldri på at dei skreiv at han døydde i 1947, han meinte at det er godt med alt som er unnagjort.<ref>Sæter 1998: 16.</ref> Fyrst i 1970-åra byrja han få større anerkjenning. Han skreiv ''Brev frå Kleiva'' i avisa [[Driva (avis)|''Driva'']], og desse vart oppdaga. Den fyrste prisen, [[Møre og Romsdal fylkes kulturpris]], fekk han i 1973. [[Norsk kulturråds pris for lokalhistorie]] fekk han i 1976. Dermed byrja han byggje seg opp eit ry i litterære og akademiske kretsar. Men det store gjennombrotet kom i 1977 då Sommerro tonesette «Vårsøg». I 1995 samla [[Vidar Sandem]] fleire av tekstane hans til stykket ''No skin det sol'', som sette publikumsrekord for [[Teatret Vårt]], og som fekk gjere gjestespel på [[Det Norske Teatret]]. I 1994 fekk Hyldbakk [[Kongens fortenestmedalje]] i gull. | ||
Han reiste aldri utanlands, og forlet sjeldan nærområdet. Men som lokalhistorikar reiste han mykje rundt på [[Nordmøre]], i [[Romsdal]] og i [[Trøndelag]]. Han levde nøysamt, og mot slutten av livet kunne han testamentere nær ein million kronar til kultur- og lokalhistorisk arbeid (men ikkje til stjerneidrett eller fotball) i Surnadal kommune, og han gav også husa sine på Kleiva til kommunen. [[Kleivaprisen]] og tilskot frå Kleivafondet vert delt ut årleg. | Han reiste aldri utanlands, og forlet sjeldan nærområdet. Men som lokalhistorikar reiste han mykje rundt på [[Nordmøre]], i [[Romsdal]] og i [[Trøndelag]]. Han levde nøysamt, og mot slutten av livet kunne han testamentere nær ein million kronar til kultur- og lokalhistorisk arbeid (men ikkje til stjerneidrett eller fotball) i Surnadal kommune, og han gav også husa sine på Kleiva til kommunen. [[Kleivaprisen]] og tilskot frå Kleivafondet vert delt ut årleg. | ||