Veiledere, Administratorer
114 950
redigeringer
m
ingen redigeringsforklaring
Ingen redigeringsforklaring |
mIngen redigeringsforklaring |
||
| Linje 1: | Linje 1: | ||
'''[[Hans Hyldbakk]]''' (fødd 8. mai 1898 i [[Surnadal kommune|Surnadal]]. død 18. august 2001 same stad) var diktar og lokalhistorikar. Som diktar er han særleg kjend for «Vårsøg», som etter å ha vorte tonesett av sambygdingen [[Henning Sommerro]] er kåra til Norges vakraste vise. Og som lokalhistorikar opna han ny mark med ''Husmenn og husmannsplassar i Surnadal'' frå 1942, det fyrste verket som systematisk tok for seg [[husmenn]] og | '''[[Hans Hyldbakk]]''' (fødd 8. mai 1898 i [[Surnadal kommune|Surnadal]]. død 18. august 2001 same stad) var diktar og lokalhistorikar. Som diktar er han særleg kjend for «Vårsøg», som etter å ha vorte tonesett av sambygdingen [[Henning Sommerro]] er kåra til Norges vakraste vise. Og som lokalhistorikar opna han ny mark med ''Husmenn og husmannsplassar i Surnadal'' frå 1942, det fyrste verket som systematisk tok for seg [[husmenn]] og familiane deira som ein del av gards- og slektshistoria. | ||
== Slekt og familie == | == Slekt og familie == | ||
Han var son av tømmermann [[Peder Pedersson Hyldbakk (1860–1953)|Peder Pedersson Hyldbakk]] (1860–1953) og [[Rannei Eriksdotter Øien]] (1862–1927). | Han var son av tømmermann [[Peder Pedersson Hyldbakk (1860–1953)|Peder Pedersson Hyldbakk]] (1860–1953) og [[Rannei Eriksdotter Øien]] (1862–1927). | ||
Sjølv vart han ikkje gift, og etterlet seg ikkje born. | Sjølv vart han ikkje gift, og han etterlet seg ikkje born. | ||
== Liv og virke == | == Liv og virke == | ||
Som ung gut arbeidde han som gardsdreng, før han vart bokseljar og salsagent for [[Moss Bomuldsvæveri]]. I 1923 kom han i kontakt med styrar [[Eirik Øverås]] på [[Nordmøre folkehøgskule]], og dette gav han inspirasjon til å tenke i nye banar. Han vart medarbeidar i avisa [[Heimveg (avis)|''Heimveg'']], som skulen gav ut. Der utvikla han språket, som var stilsikkert, men alltid med ein munnleg undertone. Seinare, frå 1939, var han redaktør i denne avisa inntil han la ned drifta i protest mot [[Nazifisering|nazifiseringa]] i 1942. | Som ung gut arbeidde han som gardsdreng, før han vart bokseljar og salsagent for [[Moss Bomuldsvæveri]]. I 1923 kom han i kontakt med styrar [[Eirik Øverås]] på [[Nordmøre folkehøgskule]], og dette gav han inspirasjon til å tenke i nye banar. Han vart medarbeidar i avisa [[Heimveg (avis)|''Heimveg'']], som skulen gav ut. Der utvikla han språket, som var stilsikkert, men alltid med ein munnleg undertone. Seinare, frå 1939, var han redaktør i denne avisa inntil han la ned drifta i protest mot [[Nazifisering|nazifiseringa]] i 1942. | ||
Gjennom skrivinga i ''Heimveg'' fekk han sjølvtillit nok til å gje ut ei diktsamling i 1929, ''Harpespel''. Her kom det som vart hans mest kjende dikt, «Vårsøg». Mellom anna dette og «E slåttatæja» er | Gjennom skrivinga i ''Heimveg'' fekk han sjølvtillit nok til å gje ut ei diktsamling i 1929, ''Harpespel''. Her kom det som vart hans mest kjende dikt, «Vårsøg». Mellom anna dette og «E slåttatæja» er skrivne på dialekt, medan dei fleste dikta i samlinga er på normert nynorsk. Tekstar på dialekt kan vere vanskeleg tilgjengelege for eit større publikum, og «Vårsøg» fekk ikkje så mykje merksemd i starten. Det var fyrst da det vart tonesett, og dermed munnleg framført at det fann vegen inn i den norske folkesjela. Det vart ein lang diktarkarriere, med fleire samlinger og bidrag til antologiar. Den tiande og siste samlinga kom det året han fylte hundre år. | ||
Romanforfattar vart han ikkje, men han freista i 1930 lukka med eit manus. Romanen ''Gunnar Hjelen'' sende han til [[Aschehoug forlag]], men då han vart refusert brende han manuset. | Romanforfattar vart han ikkje, men han freista i 1930 lukka med eit manus. Romanen ''Gunnar Hjelen'' sende han til [[Aschehoug forlag]], men då han vart refusert brende han manuset. | ||