322 339
redigeringer
ingen redigeringsforklaring
Ingen redigeringsforklaring |
|||
| Linje 17: | Linje 17: | ||
I løpet av karriera som lokalhistorikar skreiv han bygdebøker for seks kommunar, og i alt kring 11 000 sider. Sjølv om dei fleste truleg tenkjer mest på han som diktar, var det lokalhistorikar han sjølv identifiserte seg som. Diktinga var ein hobby. Dette blir sagt å vere grunnen til at han aldri søkte seg til noko litterært miljø, men i staden kjende seg heime i det lokalhistoriske miljøet. Det er samstundes eit uløyseleg band mellom lokalhistoria og diktinga - kjærleiken til heimbygd og medmenneske er det sentrale. | I løpet av karriera som lokalhistorikar skreiv han bygdebøker for seks kommunar, og i alt kring 11 000 sider. Sjølv om dei fleste truleg tenkjer mest på han som diktar, var det lokalhistorikar han sjølv identifiserte seg som. Diktinga var ein hobby. Dette blir sagt å vere grunnen til at han aldri søkte seg til noko litterært miljø, men i staden kjende seg heime i det lokalhistoriske miljøet. Det er samstundes eit uløyseleg band mellom lokalhistoria og diktinga - kjærleiken til heimbygd og medmenneske er det sentrale. | ||
Lokalhistorie har sjeldan gjort nokon til rikskjendis, og det tok lang tid før dikta hans nådde det store publikum. Sjølv i heimbygda var han ikkje særleg populær i lang tid. Han budde for seg sjølv på [[Kleiva (Surnadal)|Kleiva]], og var nok litt for frittalande for mange av bygdefolket. Lenge var det einaste oppslagsverket som hadde artikkel om han [[Norsk Allkunnebok|''Norsk Allkunnebok'']]. Og dei trefte ikkje heilt blink, for artikkelen byrjar med | Lokalhistorie har sjeldan gjort nokon til rikskjendis, og det tok lang tid før dikta hans nådde det store publikum. Sjølv i heimbygda var han ikkje særleg populær i lang tid. Han budde for seg sjølv på [[Kleiva (Surnadal)|Kleiva]], og var nok litt for frittalande for mange av bygdefolket. Lenge var det einaste oppslagsverket som hadde artikkel om han [[Norsk Allkunnebok|''Norsk Allkunnebok'']]. Og dei trefte ikkje heilt blink, for artikkelen byrjar med «Hyldbakk, Hans Pedersen (1898–1947)». Hyldbakk protesterte aldri på at dei skreiv at han døydde i 1947, han meinte at det er godt med alt som er unnagjort.<ref>Sæter 1998: 16.</ref> Fyrst i 1970-åra byrja han få større anerkjenning. Han skreiv ''Brev frå Kleiva'' i avisa [[Driva (avis)|''Driva'']], og desse vart oppdaga. Den fyrste prisen, [[Møre og Romsdal fylkes kulturpris]], fekk han i 1973. [[Norsk kulturråds pris for lokalhistorie]] fekk han i 1976. Dermed byrja han byggje seg opp eit ry i litterære og akademiske kretsar. Men det store gjennombrotet kom i 1977 då Sommerro tonesette «Vårsøg». I 1995 samla [[Vidar Sandem]] fleire av tekstane hans til stykket ''No skin det sol'', som sette publikumsrekord for [[Teatret Vårt]], og som fekk gjere gjestespel på [[Det Norske Teatret]]. I 1994 fekk Hyldbakk [[Kongens fortenestmedalje]] i gull. | ||
Han reiste aldri utanlands, og forlet sjeldan nærområdet. Men som lokalhistorikar reiste han mykje rundt på [[Nordmøre]], i [[Romsdal]] og i [[Trøndelag]]. Han levde nøysamt, og mot slutten av livet kunne han testamentere nær ein million kroner til kultur- og lokalhistorisk arbeid (men ikkje til stjerneidrett eller fotball) i Surnadal kommune, og han gav også husa sine på Kleiva til kommunen. [[Kleivaprisen]] og tilskot frå Kleivafondet vert delt ut årleg. | Han reiste aldri utanlands, og forlet sjeldan nærområdet. Men som lokalhistorikar reiste han mykje rundt på [[Nordmøre]], i [[Romsdal]] og i [[Trøndelag]]. Han levde nøysamt, og mot slutten av livet kunne han testamentere nær ein million kroner til kultur- og lokalhistorisk arbeid (men ikkje til stjerneidrett eller fotball) i Surnadal kommune, og han gav også husa sine på Kleiva til kommunen. [[Kleivaprisen]] og tilskot frå Kleivafondet vert delt ut årleg. | ||