Kjeldearkiv:1886-05-19 Brev frå Kleiven til Prestgard: Forskjell mellom sideversjoner

Men, herre gud, for ei eting de må vera på dykk dernede! Du fløtte knapparne i vesten i Seljord veit du – men no? og korleis vil du sjå ut i haust – det undrar eg meg ofte på. Blemor i hendom, ja – det er inngangspengarne som betalas i den slags mynt. Men du skriv so livlegt og kvikt, at eg skjønar væl, at du ikkje er so reint ulagd for arbeid, kar. Ja du trivs med de og med umstøorne, for elles ha du ikkje skrive etter munnhorpe; men du veit, at de er huglegt å ha eit slikt “væsen” som ei munnhorpe, noko so igjenom norsk. For av alt norsk, av alt nationalt, finns de ikkje noko so norskt, so nationalt som munnhorpa, de eg veit. Og slikt som ho kan trylle fram dei gamle minne! Eg kan alder høyre horpelæte anna, enn eg med de sama drøymer meg inn i villaste jøtunfjelli ein varm somarkvell da skuggane bli djupe og alt fær den eigne blåe farga – og so minnes eg so livs levande far min<ref>Jakob Kleiven, død i 1884.</ref> med alle hans fortællingo um fjell-live og reinsskytterie derburti. Seinst ber de attende åt Storherringstaen<ref>Hans Olsson Heringstad, død i 1790.</ref>, Staelars<ref>Lars Amundsen Stade, død i 1838.</ref> og alle desse gamelkultarne. Nei, dette tek avlaup.