276 671
redigeringer
Kjeldearkiv:1887-07-17 Brev frå Prestgard til Kleiven: Forskjell mellom sideversjoner
Kjeldearkiv:1887-07-17 Brev frå Prestgard til Kleiven (vis kilde)
Sideversjonen fra 13. mar. 2024 kl. 12:37
, 13 marsRobot: Legger til {{Bm}}
Ingen redigeringsforklaring |
m (Robot: Legger til {{Bm}}) |
||
| (2 mellomliggende versjoner av 2 brukere er ikke vist) | |||
| Linje 9: | Linje 9: | ||
| samling = [[Brevsamling Ivar Kleiven og Kristian Prestgard 1886–1932]] | | samling = [[Brevsamling Ivar Kleiven og Kristian Prestgard 1886–1932]] | ||
| oppbevaring = [[Opplandsarkivet]] | | oppbevaring = [[Opplandsarkivet]] | ||
}} | |||
{{correspSearch | |||
| avsender = Prestgard, Kristian | |||
| avsenderID = https://viaf.org/viaf/4216169 | |||
| mottager = Kleiven, Ivar | |||
| mottagerID = https://viaf.org/viaf/7766552/ | |||
| avsendersted = Askov | |||
| avsenderstedID = https://www.geonames.org/2624535/askov.html | |||
| avsenderdato = 1887-07-17 | |||
| brevsamling = https://lokalhistoriewiki.no/index.php?curid=287465 | |||
| brevnr = 28 | |||
}} | }} | ||
Sundagen 17de juli 1887 | Sundagen 17de juli 1887 | ||
| Linje 18: | Linje 29: | ||
Meiningi mi var ikkje netup å skriva brev no, men eg vilde gjenne få brev, og so er det ikkje ’an råd held skriva etter det. – Du har vel ikkje set noko til den lange Ottdøls-pintse-epistelen, eg lovad ut enno? Nei ikkje eg held. Jamen no har eg tenkt meg til å skriva eit brev åt deg med det fyrste og fortelja so pålag det vesle eg veit um styr og stell hernedi og so kunde du bruka det i “Ottdølen”, um du so vilde. – Difor gjet eg ikkje noko denne gongen um slikt – Eg trur nok det kunde mora sume derupp[e] hjå dykk å høyra lite kår det baskast her i verdi. Fær eg lite tid tilovers ved joleleite til vintrast, vil eg freista skriva eit og anna um det i eitkvart målbladet heime men det er slik ei pine med denne gudsjammerlige måltrafikken måta att. Me fær no sjå. | Meiningi mi var ikkje netup å skriva brev no, men eg vilde gjenne få brev, og so er det ikkje ’an råd held skriva etter det. – Du har vel ikkje set noko til den lange Ottdøls-pintse-epistelen, eg lovad ut enno? Nei ikkje eg held. Jamen no har eg tenkt meg til å skriva eit brev åt deg med det fyrste og fortelja so pålag det vesle eg veit um styr og stell hernedi og so kunde du bruka det i “Ottdølen”, um du so vilde. – Difor gjet eg ikkje noko denne gongen um slikt – Eg trur nok det kunde mora sume derupp[e] hjå dykk å høyra lite kår det baskast her i verdi. Fær eg lite tid tilovers ved joleleite til vintrast, vil eg freista skriva eit og anna um det i eitkvart målbladet heime men det er slik ei pine med denne gudsjammerlige måltrafikken måta att. Me fær no sjå. | ||
– Det var ei natt eg vaknad ille upp. Eg høyrde gjenom sømn nokon skvaldra og bruka kjeft reint uviskelegt på glaset mit. Eg upp so berre skjurtbladi flaks um leggjerne min[e] og sporde kva heite det var for noko stabeiser det var som gjorde slik støy oc opstandelse. Men ikkje førr fekk eg augo til ruta førr eg skilde kruggen på “Ponten” (Bondhus, frå Harang) og skjegget på Åsmundstad’n utanfor. Det vart fagnadfundr. I tri dagar heldt dei til her og sundagen fylgdest me alle tri utover heile Als, kav åt Sønderborg og Dybbøl: Det var sande likaste, eg har gjort i Danmark, – men meir seinar um ho. “Ponten” strauk med ein ruff over Kaupenhamn og heim, men Åsm. venda attende åt Askov. No er han upp i Jylland hjå ein prest, men stryk i desse tidom over åt Sverike. Han er komen i ein leid spekendasi over kva han skal hangga i att med han au. Friskulen sin hjå Brun har han set seg meir og meir upprådd for. I siste brevet eg fekk skriv han: “Eg går i “spænding” no i desse dagar. Eg skreiv åt Brun ein dag, ser du, og synte ’om rein uppslo, so no undrast eg på svaret, eg fær.” Soleids har han tenkt seg til å bli i Kvikne til vintrast og snikra lite og skrive lite og so freista samla ungdomen kring seg. Men nyst fekk han brev frå Bø, at dei kjem reint i knipe for bornom sine, um han segjer frå seg skulen, og deim tykjer han det er gale med sjøl au, so han er reint ille stedt. – Blir han heime, avtalad me, han skulde ein og ’an tur over fjellet og setja noko liv i samtalelaget vårt i Heidalen, det som sturta da han [[Iver Faukstad|Iver Faugstad]] og han [[Pål Slette]] kom inn. Der skulde han fortelja um ferderne sine i Danmark og Sverike og ein og an sogastubben attåt. – Ja eg trur det er ein sund døl likavel i ’om Olav. Berre eit er gale: han skulde vore gj[i]ft for lengje attende. | – Det var ''ei'' natt eg vaknad ille upp. Eg høyrde gjenom sømn nokon skvaldra og bruka kjeft reint uviskelegt på glaset mit. Eg upp so berre skjurtbladi flaks um leggjerne min[e] og sporde kva heite det var for noko stabeiser det var som gjorde slik støy oc opstandelse. Men ikkje førr fekk eg augo til ruta førr eg skilde kruggen på “Ponten” (Bondhus, frå Harang) og skjegget på [[Olav Åsmundstad|Åsmundstad’n]] utanfor. Det vart fagnadfundr<ref>Norrønt ''fagnaðarfundr'' eller ''fagnafundr'' 'gledeleg møte', mykje brukt i kongesogene og islendingesogene, ofte med tillegget ''mikill'' 'stor'. Prestgard har uttrykket seks gonger i breva.</ref>. I tri dagar heldt dei til her og sundagen fylgdest me alle tri utover heile Als, kav åt Sønderborg og Dybbøl: Det var sande likaste, eg har gjort i Danmark, – men meir seinar um ho. “Ponten” strauk med ein ruff over Kaupenhamn og heim, men Åsm. venda attende åt Askov. No er han upp i Jylland hjå ein prest, men stryk i desse tidom over åt Sverike. Han er komen i ein leid spekendasi over kva han skal hangga i att med han au. Friskulen sin hjå Brun har han set seg meir og meir upprådd for. I siste brevet eg fekk skriv han: “Eg går i “spænding” no i desse dagar. Eg skreiv åt Brun ein dag, ser du, og synte ’om rein uppslo, so no undrast eg på svaret, eg fær.” Soleids har han tenkt seg til å bli i Kvikne til vintrast og snikra lite og skrive lite og so freista samla ungdomen kring seg. Men nyst fekk han brev frå Bø, at dei kjem reint i knipe for bornom sine, um han segjer frå seg skulen, og deim tykjer han det er gale med sjøl au, so han er reint ille stedt. – Blir han heime, avtalad me, han skulde ein og ’an tur over fjellet og setja noko liv i samtalelaget vårt i Heidalen, det som sturta da han [[Iver Faukstad|Iver Faugstad]] og han [[Pål Slette]] kom inn. Der skulde han fortelja um ferderne sine i Danmark og Sverike og ein og an sogastubben attåt. – Ja eg trur det er ein sund døl likavel i ’om Olav. Berre eit er gale: han skulde vore gj[i]ft for lengje attende. | ||
Når han no kjem heim vil han rangla ikring eit tak og gjesta gamle kjenningar deruppe, og so skal eg segja deg eit. So lyt du au freista slita deg laus eit par dagar, so kan dykk fylgjast ein tur åt Stålom. Det blir ikkje mor imot det, skal eg tru. Og so går dykk uppå Mugkampen med sama. | Når han no kjem heim vil han rangla ikring eit tak og gjesta gamle kjenningar deruppe, og so skal eg segja deg eit. So lyt du au freista slita deg laus eit par dagar, so kan dykk fylgjast ein tur åt Stålom. Det blir ikkje mor imot det, skal eg tru. Og so går dykk uppå Mugkampen med sama. | ||
| Linje 42: | Linje 53: | ||
== Fotnoter == | == Fotnoter == | ||
<references/> | <references/> | ||
{{Bm}} | |||
[[Kategori:Brevsamling Kleiven-Prestgard]] | [[Kategori:Brevsamling Kleiven-Prestgard]] | ||