Kjeldearkiv:1887-10-10 Brev frå Prestgard til Kleiven: Forskjell mellom sideversjoner

Det var tidleg ein morgo, eg gjekk inne i læsarstova i berskjurta, kvitbuksa og luspskorne og ventad på gymnastiklæraren<ref>Jørgen Rasmussen Kirkebjerg.</ref> skulde ringja. Kom det so bod, um det ikkje fans ein normann derinne. Haringguten, som var nærare døri, rendte ut, han, som han skulde havt brand under rumpa; men likso hu[d]flat kom han inn att. So laut eg ut. Jau beiskedeg! Der stod våres gamle ven Svane. Han kom like lukt frå kongens vakti i Kaupenhamn, og då han ikkje ha høyrt gjete meg sidan i fjor, ha han tenkt seg til å knipa meg her, um eg då ikkje var hengt. Det vart “fagnadfundr mikil”. Både gymnastikken og mest alt det andre med fekk kvila den dag, og so gjekk me ein tur langt ut i skogen her. Og so livde me upp att heile Seljords-vinteren – kav frå fyrste ferd, og til den morgonstundi, da me sat inntulla jamsids i langsleda og kjørde utmed Seljordsvatne. Ja det vart so livande for meg takom til, at eg tykte, eg høyrde det huskad og knakad i flattakje på Midtbø når Årekol baskad og dansad halling ovanpå – og høyrde kor det tusp i finnsko’om, når eg øvde inn ein springar med Berre – tyktest sjå os sjølve den dagen straks fyre jol, då me fire kraup uppå Lifjellet<ref>Jf. note 76.</ref> – kjende kor det luktad gris og utyskap i den raudmålade garden, me kjøpte mat i uppi Flatdal – og såg skilegt “gefjæset” åt hr sorenskrivaren den store verdenshistoriske kvelden på Bjørge. – Og det enda’ no med, me vart einoge um, at det var likvel eit slags liv i klutom der uppi.