Kjeldearkiv:Ein tur til Volda med rutebåten: Forskjell mellom sideversjoner

Kjeldearkiv:Ein tur til Volda med rutebåten (vis kilde)

Sideversjonen fra 9. sep. 2009 kl. 20:06

Ingen endring i størrelse , 9. sep. 2009

ingen redigeringsforklaring

Arnfinn Kjelland

Veiledere, Administratorer, Skribenter

7 190

redigeringer

@@ Linje 19: / Linje 19: @@
 <onlyinclude>[[Høydalen]] er ei lita bygd på sørsida av [[Austefjorden]]. I min barndom og oppvekst var bygda veglaus. Sambandet med kommunesenteret [[Volda]] var ved lokal rutebåt. Det eg hugsar av desse rutebåtane i min tidlege barndom er nok litt usikkert, oftast knytt til spesielle hendingar. Fyrste rutebåtane eg hugsar var [[Sira]] og [[Kaulå]].
-Ei hending som sit i minnet endå var knytt til ein Voldatur med Sira. Eg var med far min og fekk behov for å gå på do. Ja berre gå du, sa han far. Eg hadde gjort meg så kjend at eg viste kvar det var. I mine auge var dette eit fint do, samanlikna med utedoen heime. På sida av doskåla var ein spake ein drog mot seg slik at doen tømde seg. Det var vel også kopla med ei spyling.
+Ei hending som sit i minnet endå var knytt til ein Voldatur med Sira. Eg var med far min og fekk behov for å gå på do. Ja berre gå du, sa han far. Eg hadde gjort meg så kjend at eg viste kvar det var. I mine auge var dette eit fint do, samanlikna med utedoen heime. På sida av doskåla var ein spake ein drog mot seg slik at doen tømde seg. Det var vel også kopla med ei spyling.</onlyinclude>
-Dette var i tronge tider og det var lite av pengar, men mor mi hadde sydd meg ein liten pengepung i lyst skinn og med ein trykknapp til lukking. Ferdig med det eg skulle på doen drog eg opp buksa, snudde meg og drog i den nemnde spaken. Det sa svupp og der såg eg pengepungen min for siste gong. Sorga var stor, den var ny og i tillegg hadde eg fått fem kroner som også no var vekk. Eg viste at pengar var det smått med og at eg miste mine tiltrudde kroner slik gjekk hardt inn på meg.</onlyinclude>
+Dette var i tronge tider og det var lite av pengar, men mor mi hadde sydd meg ein liten pengepung i lyst skinn og med ein trykknapp til lukking. Ferdig med det eg skulle på doen drog eg opp buksa, snudde meg og drog i den nemnde spaken. Det sa svupp og der såg eg pengepungen min for siste gong. Sorga var stor, den var ny og i tillegg hadde eg fått fem kroner som også no var vekk. Eg viste at pengar var det smått med og at eg miste mine tiltrudde kroner slik gjekk hardt inn på meg.
 Det var eit lite lysteleg referat om doet på Sira eg hadde til far. Framleis trur eg at hendinga gjorde større inntrykk på meg enn på far der han sat i samtale med andre som fylgde båten. Resten av turen hugsar eg ingen ting av. Det var dette som har fest seg i minnet.