Kjeldearkiv:Frå kraftutbygginga på Tysnes i Sunnhordland, 1950-åra - intervju: Forskjell mellom sideversjoner

- Ja, etter dagens målestokk høyrest alt primitivt ut. Det galdt nok oss sjølve også. Eg fekk nyleg spørsmål frå den noverande sjefen i Kraftlaget om kva slags utdanning eg hadde då eg fekk stillinga ved Langeland sekundærstasjon. Nei, svarte eg som sant var. Eg hadde ikkje eingong sundagsskulen. Me lærte undervegs. Eg har tenkt på det etterpå, eg trur ikkje det var mykje fagfolk, nokon som verkeleg kunne dette dei vart sett til å styra med, like frå direktøren og driftssjefen til dei som arbeidde med monteringa. Ikkje for det, Kåre Hystad kunne mykje og hadde vore borti ein del. Det var han som lærte meg opp. Men det var Olav Helland, han som stifta Våge Lysverk, som var den første læremeistaren min. Det var der eg byrja med kraftutbygging, i lag med han. Eg var tolv år gammal. Me heiste sand opp til demninga. Eg fekk styra motoren. Det var svære greier. I dei dagar var det litt av eit anlegg.  

- Ein kar visste no ikkje heilt om han ville ha høgspent eller lågspent inn til huset. Han bestemte seg for høgspent, så slapp han å snubla i leidningane i tunet, humrar Helge Storetvedt. - Nåja, det var helst ein vits me hadde.