Kjeldearkiv:Langhørpe: Forskjell mellom sideversjoner

Artikkelen er henta frå "Gamalt fraa Valdres" av O K Ødegaard 1911, og handlar om nokre av dei eldste langeleikspelarane i Valdres.

Han Trond va langeleikspelar i sørre Aurdal o den besste, dei ha hatt der i bygdn, o han hadde okso noko dokkefanta o dokkefento, so dansa ette spele, o foor me desse o leike ikringo manga bygda o va mykji taahaldin før spele sitt. De e paalag 100 aar sia han va paa sit likaste te o spela (fødd 1766). Daa'n gifte se, so laut`n nok ta se noko anna fere attaat, o so vart'n klukkemakar o vognsnikkar o noko taa kort, o dugele va'n, te ko de va. O daa'n sto se gøtt me Vorherre attaat, so va'n kji ræddar taa se, enn daa præsten ba'n um de, so gjekk'n aat Bagnskjyrkjun seint ein kveld ette kalke o diske, so præsten hadde bruk før ei sta'n o kvældn. Men sia vart de slek skrik o leven paa kjyrkigare noko kvælda, at heile Bagnsbygde vørto mest vetskræmde, o mest alle meinte de, at de va han Trond, so hadde oroa nokon, o ingjin tørde gaa paa den leie, so kjyrkja va. O endele so laut dei faa'n Trond i vegen att, o ko gamal o krusslin han va, so stabba'n se daa ein kvæld burtaat kjyrkjegare o kravla over muren, — o daa treft`n tvo røve, so remje se o skreik. Han Trond fekk røvidn ut att paa følkevis, — o Bagnsbygde fekk søva. De gaar ei seign um, att`n Trond ei jønsøknatt hadde sete inni Tømmøskjyrkjun, o at de endaa inkji hadde gange hono gale. Lit`n o igtebrøtin hadd'n støtt vøre o paa slutte vart`n tunghøyrd okso; men leiken laut`n bruke. O ner'n skulde stemme'n, so beit`n i ein pinne o sætte nepaa'n, o so meinte'n, at solein laut leiken væra stemd. Følke paa Islandsmoe e taa ætt`n hass Trond, o den «musikalske» gaavo ha halde se i ætt`n ratt aat orgelspelare, so no e ve Bagnskjyrkja.<br />

i sørre Aurdal o ei, eite Kari Rudi i øystre Slire e no taa dei besste langleikspelaro i Valdres, o de e mange unge, so ha lært se te o spela, so de e kji farle før, at spele døyr ut i bygdn; men de vilde væra bra, um dei la se noko meir ette noko taa dei gamle laatto, so haugofølke spelte den gaange, dei va te.<br />