Kjeldearkiv:Ramus 1713: Forskjell mellom sideversjoner

Ulysses itaqve, cum evasisset e periculis <br />Scyllæ, & ad eximiam Dei insulam perve- <br />nisset, memor præceptorum Tiresiæ & Cir- <br />ces svasit sociis, ut insulam solis declina- <br />ent, modò præsentissimum vellent malum <br />evitare. Verùm Eurylocus, unus ex so- <br />ciis molesto sermone Ulyssem increpavit, <br />qvod defatigatis nautis non concederet ad <br />insulam appelere & per noctem qviescere, <br />noctium itinera difficila esse & periculosa. <br />Itaqve Euryloci consilio a sociis comproba- <br />to coastus est Ulysses ad insulam appellere; <br />ubi cum ventis adversis per integrum men- <br />sem detentus esset, deficiente alimento, ne <br />fame perirent in insula deserta, socii con- <br />tra monitum boves solis arripuerunt, aucto- <br />re mali consilii Euryloco. Qvamdiu enim <br />alimentum suppetebat, a bobus abstine- <br />bant, sed consumtis omnibus rebus ad se- <br />dandam famem, qvod proximum erat, ar- <br />ripere compulit necessitas. Ulysses inter- <br />ea per insulam secesserat, & in somnum in- <br />ciderat, unde reversus ad locios in mactan- <br />do & assando occupatos, objurgavit qvi- <br />dem singulos, sed remedium non invenit, <br />boves enim occisi erant. Dii autem, in- <br />qvit Ulysses, prodigia ostendebant: scilicet <br />serpebant pelles, & carnes a verubus immu- <br />giebant, assatæ & crudæ, qvalis boum vox es- <br />se folet. Οδνσσ. M. v. 351. & seqv.</div>