Mathias H. Østrem: Forskjell mellom sideversjoner

Han gifte seg 17. juni i 1883 med Pernille Pedersdotter Viddal(6) (1861-1947). Saman fekk dei borna  Hans Laurits (1885-1885), Mathias Laurits (1887-1887), Inga Olivia Mathæa (f.1889), Fredrik Hilmar Peder (1891-1962) og Ingeborg Hanna Sofie (1896-1981). Kor religiøse Mathias og Pernille var, er eg usikker på. Der er ikkje funne så mange spor etter dei i retning av haugiansk grunderand, men det er ei opplysning som kan peike i den retninga. Kring 1890 hadde Dei bygd den gjevaste og største løa i Emblemsbygda. Nokre få år seinare gjekk det ei vekkelsesbylgje over Sunnmøre - Emblem inkludert. Til slutt vart flokken av nyfrelste i lekmannsrørsla på Emblem så stor at der ikkje fanst husrom til alle på møta og Bedehus fanst der ikkje før 1903. Løysinga vart då å nytte Mattisløa på sommarstid når høystålet enno var tomt. Presteskapet likte slik forkynning heller dårleg, så eg vil tru at folket i Mattisgarden var med i flokken av nyfrelste. brukaren på nabogarden, Lars Olsen Austrem enda jamvel som lekpredikant. Dei var på denne tida mest opptatt av kinamisjonen, eller "gamlemisjonen" som den óg vart kalla. Dette kan bidra til å forklare Mathias hug til å starte verksemder, men det forklarer ikkje kvifor han valde å bruke ein god del av pengane på eigen familie. I haugianarrørsla skulle ein derimot leve sparsommeleg og sette pengane attende i eiga bedrift. Kanskje endre dei syn gradvis etter århundreskiftet?

I 1886 hadde søstera til Mathias, Olivie Marie Johanne Halvorsdotter Østrem(1) (1869-1918), gifta seg på Blindheim med Lars Petter Rasmussen Blindheim(2). Dottera deira, Ingeborg gifta seg so med elektroingeniøren Arne  Barman (1872-1947) frå Haram. Med han fekk Mathias førstehandkunnskap om utnytting av vasskraft, noko som var høgaste mote kring den 1. verdskrigen. På den tida reiste folk land og strand rundt i Norge for å kjøpe opp fallrettar frå bøndene. Her var ikkje Emblemsbygda noko unntak, men Arne kunne fortelle om dei nyaste løysingane som fleire år seinare også skulle settast inn på Spilkevig Snøre & Not fabrikk. Ein trong ikkje lenger å ha fossefall for å elektrifisere. Dette visste ein frå tidligare drift av truskeverk med reimdrift og fossekallar i småelvane i bygda som drivkaft. Problemet var berre at det var eit stykke mellom elva og gardshusa i Mattisgarden. Mathias lot seg likevel overtale til å ta fatt på eit risikabelt prosjekt der ein grov ut oppsamlingsdam ovanfor tunet og  fekk bygd eit 200 meter langt trerør i eik for vatnet på bødkervis. maskinene vart kjøpt frå England på tilbaketuren frå ei av handelsferdene dit og det heile var truleg prosjektert av Barmann. Han starta etterkvart også opp med import av elektriske produkt til eige utsal i Ålesund.