Niels Henrik Abel: Forskjell mellom sideversjoner

På same tida byrja det å bli klart at alt ikkje var godt heime. Det ser ut til at mora tidleg hadde fått eit alkoholproblem. I 1818 gjekk òg faren på ein smell. Rasjonalismen han representerte var i ferd med å bli erstatta av [[grundtvigianisme]], og særleg [[Svend Borchmann Hersleb]] og [[Stener Johannes Stenersen (1789–1835)|Stener Johannes Stenersen]] ved [[Det teologiske fakultet (UiO)|Det teologiske fakultet]] gjekk løs på det dei meinte var vranglære. Stenersen plukka ut Abel sin katekisme frå 1806 som det verste eksempelet, og tok boka for seg punkt for punkt. Han gjekk så langt som til å skrive i avisa at ti tusen sjeler var på veg til fortaping på grunn av Abel sin vranglære. Sjølv om Søren Georg Abel tok til motmæle, var det Stenersen som hadde størst autoritet. I avisane blei det trykka nidvers om Søren Georg Abel, og han blei den mest utskjelte presten i landet. Politikerkarriera gjekk det òg dårleg med; der hadde det jo vært problem før òg. I ein del saker fekk han det som han ville; mellom anna var det Søren Georg Abel som foreslo å opprette ein veterinærskule, og han var sentral i arbeidet med nyordninga av skulen. Men i 1818 sa han frå Stortinget sin talarstol at [[Carsten Anker]] hadde gått frå løfter om utbetaling til arbeidarane sine, og at ein jurist som var stortingsmann hadde hjelpt han med dette. Carsten Anker - verten for [[Riksforsamlinga]] i 1814 – var ikkje ein mann ein kunne gå løs på utan prov, og løse skuldingar mot ein annan storingsmann var heller ikkje noko å kimse av. Det såg ein stund ut til at det gikk mot [[riksrett]] for Abel, men [[odelstinget]] meinte at det var sløsing med ressursar. I staden reiste Abel heim til Gjerstad. Han hadde drukke ein del før òg, men nå fekk han som kona eit verkeleg alkoholproblem. Våre 1820 døydde han, 48 år gamal. Kona var i si eiga verd, og etter gravferda gjekk ho til sengs med ein tenestekar.