Skjåks historie i mellomalderen (1000–1500): Forskjell mellom sideversjoner

== Tidleg mellomalder og høgmellomalder fram til 1350 ==

Kristningsverket og rikssamlinga reknar ein med var nokolunde fullført mot midten av [[1000-talet]].  Frå da av vart Skjåk, i tett fellesskap med grannebygda Lom, meir og meir integrert i eit riksfemnande kyrkjeleg og verdsleg styrings-, forvaltnings- og rettshandhevande apparat, som del mellom anna av [[Hamar bispedømme]] og lagdømmet [[Eidsivatingslag]], og underordna kongelege tenestemenn som syslemannen i [[Nord-Gudbrandsdalen]]. Frå 1270-åra galdt [[Landslova]]. Der er det mellom anna pålagt bygdefolket plikt til vedlikehald av vegar. Frå ca. 1400 er det bevart eit dokument som nok peikar attende til ordninga frå høgmellomalderen, og som spesifiserer skjåk- og lomværanes plikter til å halde ved like bruer og vegar i bygdene og over fjellet vestover. Vegen vestover var mellom anna [[pilgrimsveg]] til [[klosteret på Selje]].

{{thumb høyre|Dagsgardsloftet01.jpg|Loft frå Nigard Dagsgard i Skjåk, bygd ca. 1400. Det er nå på [[Maihaugen]] som del av Isum-anlegget.}}

Gjennom dei i alt 16 bevarte mellomalderbreva ([[diplom]]) som vedkjem Skjåk før 1350 (det eldste er frå ca. år 1300) møter vi namngjevne skjåkværar som rettsvitne, jordeigarar og jamvel som politiske aktørar. Det siste gjeld Håkon på [[Dagsgard i Skjåk|Dagsgard]] og Tore på [[Geilo (Skjåk)|Geilo]], som i [[1343]] møter for biskopen og lagmannen på Hamar som representantar for bygdefolket. Dei protesterer mot ei kyrkjeleg avgift ([[Leksikon:redegift|reidegift]]) som Tjostolv, prest ved Skjåk og Hove kyrkjer, meiner det er historisk hevd for.