Thomas Hermansen: Forskjell mellom sideversjoner

I kva grad personar og hendingar i boka er teke frå det verkelege livet skal eg ikkje uttala meg om her, det kunne vore interessant å leggja teksten meir under lupa såleis. Det interessante er at Hermandsen ikkje legg skjul på kvar det er meint å gå føre seg – på Tysnes, nærare bestemt i Vågebygda, på Gjerstad og i Gjersvik. Det les ein både ut av namna og av skildringa elles. Han legg elles for dagen ein naturleg kjennskap til landhandarmiljøet – landhandlar Evensen er ein gjennomgangsfigur i boka, han er også ordførar i kommunen og ein mektig mann. Er det så enkelt som at Evensen  = Herman Olai Hermandsen?   

Det skal mot til for å gå så tett inn på eit bygdamiljø som Hermandsen gjer i denne boka, nærast med ekte namn på folk. Slikt skriv ein ikkje om ein bur i bygda. Slikt skriv berre den som er flytta herfrå og har distansert seg i eit anna og høgare samfunnslag. Han må ha vore mykje her som vaksen, han ser ut til å kjenna miljøet – han var då også ein vaksen mann då faren hans vart vekke og mora måtte flytta frå Tysnes.

 

Som sagt er ”Bygdeliv” ei lågmælt bok. Det vesle som skjer finn stad i det usagte, i eit svært sakte tempo. Og det er jo slik ting skjer, stillferdig og sakte. Boka er beisk, men også poetisk, som eit målarstykkje. Som i skildringa av julefeiringa kringom i nokre av heimane i bygda -  her er det håp og draumar som ikkje alltid går i oppfylling. Eller i kapittelet ”Sorg”, der to mødrer snakkar saman om borna dei nett har mist, bit tennene saman og går i gong med dei praktiske krava i livet att.