Veiledere, Administratorer
173 321
redigeringer
flytter setning til ingressen
(→På flyttefot: flytter setning) |
(flytter setning til ingressen) |
||
| Linje 3: | Linje 3: | ||
Tysnes Sparebank har fram til dei aller seinaste åra vore ei av dei få frittståande bankane i Noreg. Ved utgongen av januar 2013 passerte banken sin forvaltningskapital 1 milliard kroner. Banken er i dag tilslutta [[Eika Gruppen]].</onlyinclude> | Tysnes Sparebank har fram til dei aller seinaste åra vore ei av dei få frittståande bankane i Noreg. Ved utgongen av januar 2013 passerte banken sin forvaltningskapital 1 milliard kroner. Banken er i dag tilslutta [[Eika Gruppen]].</onlyinclude> | ||
Av kasserarar i banken gjennom åra kan nemnast [[Herman Olai Hermandsen]], den seinare dr. i historie [[Anton Espeland]], lensmann [[Johannes Tvedt]] og [[Olav Urdal]], som vart tilsett som banksjef frå 1963 og verka fram til han gjekk av som pensjonist på 1990-talet. | |||
==Trong for ein lokal bank== | ==Trong for ein lokal bank== | ||
Det var ordførar | Det var ordførar Herman Olai Hermandsen som tok opp tanken. Hermandsen var handelsmann, og kjende såleis godt til både pengeomsetnad og lånetrong, så det var nok ikkje reint tilfeldig at det var nett han som lanserte tanken om ein lokal bank og fekk sett planane ut i livet. | ||
Utetter 1850-åra fekk folk flest meir og meir eit behov for banktenester. Den etter måten store folkeauken gjorde sitt. Mange tok del i fisket, og det vart bygd mange fartøy. Ikkje minst var det eit behov for lån - i første rekkje mindre lån. Den nye arvelova i 1854, som gav kvinner den same arveretten som menn, gjorde det vanskelegare å la arven stå i garden slik det elles hadde vore vanleg. Odelsguten måtte oftare låna pengar for å løysa ut søskena. Men trongen for ein lokal bank hadde også ei anna side - det var bruk for ein spareinstitusjon. | Utetter 1850-åra fekk folk flest meir og meir eit behov for banktenester. Den etter måten store folkeauken gjorde sitt. Mange tok del i fisket, og det vart bygd mange fartøy. Ikkje minst var det eit behov for lån - i første rekkje mindre lån. Den nye arvelova i 1854, som gav kvinner den same arveretten som menn, gjorde det vanskelegare å la arven stå i garden slik det elles hadde vore vanleg. Odelsguten måtte oftare låna pengar for å løysa ut søskena. Men trongen for ein lokal bank hadde også ei anna side - det var bruk for ein spareinstitusjon. | ||