3. Almatjij dulutj viessoma birra
Hopp til navigering
Hopp til søk
| Pitesamisk: | Norsk omsetting: |
| 3. Almatjij dulutj viessoma birra | 3. Om livet til menneska før |
|---|---|
| Dålen, subtsastillin, áhte galgaj alvos buorre ja ávos ájjge. Mällke gållgoj tjátse sajen ja ádjaga ja jågåtja bära mällken gullgin, ja bårråmusan lij jis muorajn alvos njálga krudda jah muorje. Dá muora ietja suddje åkse vuolos, vaj gillgin almatja jåkksåt bårråt dajste murjijst. | I gammal tid, brukte dei å fortelje, skal det ha vore ei veldig god og lykkelig tid. Mjølk rann i staden for vatn, og kjeldene og småbekkene flaut med mjølk, og til mat var det på trea veldig godt krydder og bær. Desse trea bøygde seg sjølv ned med greinene, så menneska fikk til å nå i og ete av desse bæra. |
| Sváhpa, gudi lie muorajn, gálgaj sidjij buäjjden årrot ja guobbar gálgaj jis sidjij vuasstan årrot; ja gárrvon gillgin jis adnet dajde stuorra krudnis lassta-pläđit, mah lijjin alvos gåbbdåga ja guhke. Dä gillgin sija dalle dáj sisne ietjapsä giesadit. Idtjin sija aktavk vájvev jala huksop ane dáj birra, majde gällgin sija bårråt ja juhkat, jala máb gillgin sija gárrvon adnet. | Kjukene som er i trea, tok dei til seg til å vere feitt og soppen tok dei til seg til å vere ost. Og som klede plukka dei av dei store lauv-blada som var veldig vide og lange. Så tok dei dei da og dekte sei sjølve i dei. Ikkje var det for dei noka vanskeligheit eller bekymring om kva dei skulle ta seg til mat og drikke eller kva klede dei skulle ha på seg. |
| Dä lij sidjij nåv állkes bäbbmo, áhte burrin, gåso buhtin ja mielkeb juhkin jågåjst ja ádjagijst ja gu gärvujst nuhkujin, dä sija dajde stuorra lassta-pläđit välldin ja giesadin ietjapsä dáj sisne. | Så slik var det for dei lettvint mat som dei åt kor dei kom, og mjølka drakk dei frå bekkene og kjeldene; og om dei slapp opp for klede, så tok dei dei store lauv-blada og dekte seg i dei. |
Kjelde
Denne historia er transkribert til tilnærma standard pitesamisk rettskriving frå Népköltsi gyűjtemény a Pite lappmark Arepluogi egyházkerületéből (1893) av Halász Ignácz.
Om språkforma
Som i dei andre nedskriftene av Halász Ignácz er det tidvis noko upresis attgjeving av fonemlengda. Dette er justert etter beste evne. Visse alderdommelige trekk som i moderne tid helst blir rekna som umesamisk kan nemnast — det gjeld først og fremst akkusativsformer som mielkeb og huksob der moderne pitesamisk har -v heller enn -b eller -p.