Erik Enge
Erik Enge (fødd 3. mars 1852 i Østre Gausdal, død 26. oktober 1933) var gardbrukar og politikar. Foreldra var gardbrukar Mathias Enge og Kristine, fødd Fougner. Mora var syster til stortingsmannen Kristian Fougner. Enge var gift med Else Hoft (f. 1855) frå Lom og tok over farsgarden Enge i 1877.
Han gikk på Christopher Bruuns folkehøgskule i Gausdal. Han var med i kommunestyret og var ordførar i åtte år.
Erik Enge var stortingsmann i tre omgangar: 1898–1906 (for Venstre), 1910–12 (for Frisinnede Venstre) og 1928–30 (for Bondepartiet). I 1905 var han med i stortingsdeputasjonen som var i København for å spørja Kristian 9. om prins Carl kunne bli norsk konge. Han var landbruksminister i Jens Bratlies regjering (1912–13). I åra 1927–30 var han formann i Bondepartiet.
Han fekk 7. juni-medaljen og vart riddar av St. Olavs Orden i 1911. Han fekk òg Dannebrogsordenen.
I eit minneord i Nationen 27. oktober 1933, av formann i Bondepartiet og tidlegare statsminister Jens Hundseid, vart Enge omtala slik (utdrag):
| Erik Enge var nu en gammel mann, men der var inntil det siste malm og kraft i hans tale. Han var en storfuru med dype røtter i dalens jord, men saa høistammet og rank at utsynet blev vidt og fordomsfritt. ... Han var jordbunden uten aa være snever, og han var tradisjonsbunden men alikevel i god forstand tolerant. | ||
Kjelder og litteratur
- Erik Enge i Historisk befolkningsregister.
- Blekastad, Ivar: artikkel i Årbok for Dølaringen 1934. Lillehammer.
- Filseth, Johan: artikkel i Norsk biografisk leksikon bind III. Oslo 1926.
- Haffner, Vilhelm: Stortinget 1928-30. Utg. Cappelen. Oslo. 1928. Digital versjon på Nettbiblioteket.
- Nationen 27. oktober 1933: bred omtalte av Enges bortgang, inkludert minneord av Jens Hundseid.