Hebraisk: Forskjell mellom sideversjoner
(Ny side: <onlyinclude>{{thumb|Levi - Form of Prayers III (5570) p. 14 (crop 2).jpg|Bøn for inkvisisjonsoffera på hebraisk og portugisisk frå ei [[portugisarjødar|portugi...) |
|||
| (2 mellomliggende revisjoner av samme bruker vises ikke) | |||
| Linje 2: | Linje 2: | ||
'''[[Hebraisk]]''' ({{nyn.}}/{{bokm.}}/{{da.}}) eller ''hebræisk'' ({{da.}}; {{sv.}} ''hebreiska'') er eit språk som hører til den vestsemittiske greina av [[afroasiatiske språk]]. Sptåket, som er nærmast i slekt med akkadisk og [[arameisk]], var språket til hebrearane og er i si eldste litterære form (''bibleks hebraisk'') hovudspråket i den [[jødedom|jødiske]] ''Tenákh'' eller ''[[Den hebraiske bibelen]]'', som i lett omarbeidd form svarar til det [[kristendom|kristne]] [[Det gamle testamentet|Gamle testamentet]]. Rabbinsk hebraisk er hovudspråket i ''[[Misjná]]'', som utgjer grunnstammen i ''[[Talmúd]]'', og har elles vore mykje i bruk som liturgisk, akademisk og litterært språk blant både [[portugisarjødar]] og [[asjkenazím]] framover mot nyare tid. Moderne [[israel]]sk hebraisk har utgangspunkt i rabbinsk hebraisk med ein god del påverknad frå blant anna [[jiddisch]]. I Noreg er hebraisk først og fremst bruka som liturgisk språk i [[jødedommen]] og i varierande grad som dagligspråk blant [[nasjonale minoritetar|den nasjonale minoriteten]] [[jødar]]; og i tillegg spelar språket ei viss rolle innanfor [[kristendommen]] — dels som grunnspråk for Det gamle testamentet, og dels som akademisk disiplin — det siste kanskje særlig i [[evangelisk-luthersk kristendom]]. </onlyinclude> | '''[[Hebraisk]]''' ({{nyn.}}/{{bokm.}}/{{da.}}) eller ''hebræisk'' ({{da.}}; {{sv.}} ''hebreiska'') er eit språk som hører til den vestsemittiske greina av [[afroasiatiske språk]]. Sptåket, som er nærmast i slekt med akkadisk og [[arameisk]], var språket til hebrearane og er i si eldste litterære form (''bibleks hebraisk'') hovudspråket i den [[jødedom|jødiske]] ''Tenákh'' eller ''[[Den hebraiske bibelen]]'', som i lett omarbeidd form svarar til det [[kristendom|kristne]] [[Det gamle testamentet|Gamle testamentet]]. Rabbinsk hebraisk er hovudspråket i ''[[Misjná]]'', som utgjer grunnstammen i ''[[Talmúd]]'', og har elles vore mykje i bruk som liturgisk, akademisk og litterært språk blant både [[portugisarjødar]] og [[asjkenazím]] framover mot nyare tid. Moderne [[israel]]sk hebraisk har utgangspunkt i rabbinsk hebraisk med ein god del påverknad frå blant anna [[jiddisch]]. I Noreg er hebraisk først og fremst bruka som liturgisk språk i [[jødedommen]] og i varierande grad som dagligspråk blant [[nasjonale minoritetar|den nasjonale minoriteten]] [[jødar]]; og i tillegg spelar språket ei viss rolle innanfor [[kristendommen]] — dels som grunnspråk for Det gamle testamentet, og dels som akademisk disiplin — det siste kanskje særlig i [[evangelisk-luthersk kristendom]]. </onlyinclude> | ||
[[kategori: | [[kategori:jødisk religion]] | ||
[[kategori: | [[kategori:jødisk historie og kultur]] | ||
[[kategori:kristendom]] | [[kategori:kristendom]] | ||
[[kategori:språk]] | [[kategori:språk]] | ||
[[kategori:Israel]] | [[kategori:Israel]] | ||
{{nn}} | |||
Sideversjonen fra 20. okt. 2017 kl. 09:01
_p._14_(crop_2).jpg)
Hebraisk (Mal:Nyn./Mal:Bokm./Mal:Da.) eller hebræisk (Mal:Da.; Mal:Sv. hebreiska) er eit språk som hører til den vestsemittiske greina av afroasiatiske språk. Sptåket, som er nærmast i slekt med akkadisk og arameisk, var språket til hebrearane og er i si eldste litterære form (bibleks hebraisk) hovudspråket i den jødiske Tenákh eller Den hebraiske bibelen, som i lett omarbeidd form svarar til det kristne Gamle testamentet. Rabbinsk hebraisk er hovudspråket i Misjná, som utgjer grunnstammen i Talmúd, og har elles vore mykje i bruk som liturgisk, akademisk og litterært språk blant både portugisarjødar og asjkenazím framover mot nyare tid. Moderne israelsk hebraisk har utgangspunkt i rabbinsk hebraisk med ein god del påverknad frå blant anna jiddisch. I Noreg er hebraisk først og fremst bruka som liturgisk språk i jødedommen og i varierande grad som dagligspråk blant den nasjonale minoriteten jødar; og i tillegg spelar språket ei viss rolle innanfor kristendommen — dels som grunnspråk for Det gamle testamentet, og dels som akademisk disiplin — det siste kanskje særlig i evangelisk-luthersk kristendom.