Kjeldearkiv:1889-05-15 Brev frå Prestgard til Kleiven: Forskjell mellom sideversjoner

Ikkje fordi det har slik brennande bråhast; det blir nok ingor reise av med meg i mai. Hellest ha det berast vonoms med denne djæfvulske podagra au no. Laurdan var eg kav uppå Vallarfossen og såg på, timre’ stupte hugustup utover, og sundan sleiva eg med ein heil hop “håbefuld ungdom” uppi Gravegjuve (held ka [...] det no heite). Det var med slik ei grusa frøken, måta – [[Tora Hauge|Tora Lund]] frå Høland, syskenbone hans [[Hjalmar Lund (1863–1924)|Hjalmar]], at eg var ikkje kar til halde meg [heime] enda det var etter den reglementmæssige tid, eg skal vera ute. So skulde eg gjera eit mesterstykkje da, og syne, at eg var no ikkje berre podagra eg held – skulde lyfte upp ein stein på mindst 7 skålpund, gå utpå brue og kaste ned i fossen til fælles uppbyggelse, og – jauggu mi liv og sjæl rauk ikkje smalryggen tvert åv, det gjord’n, so eg laut sleppe stein der eg tok’n. – Det var våga, eg var so forelska, at eg tok i for kvast. Men slik går det stødt med meg; når eg har det som heitast so slær elsken seg anten åt smalryggje held åt kneom. Det var med arme nøn eg kom ne att – og sia ha eg gått her stiv som ein staur. – Jau eg ranka upp åt doktore i gjår lell og fekk betyg for stive bakbein og åvbrote rygg, og den senda eg idag åt kaptein Harboe, og sa at det vart ikkje an’ rå held dei laut freiste greie seg meg forutan på Jørstadmo isomar. – Hellest ha det vore basen når eg kunde krakt uppå mon til den 21. so kanskje vørte eg fri alt saman. Ja det blir ei langvurug greie. –