Kjeldearkiv:Minner frå oppvekst og forteljingar frå Brøstdalen: Forskjell mellom sideversjoner

| nedtegnetav  = [[Arne Randers Heen]]

| ekstern      =  

}}

Jerven reker langt, - og går store strekninger rett fram uten å stanse. Engang fant han og Paul Stakseng spor etter to jerver ved Kabben. Dyra hadde kommet forbi setrene der, - og på sporsnø fulgte de to etter. Spora gikk rett opover lia og over til Asbjørnsdalen, og dyra hadde ikke stanset en enste gang. Da det led ut på ettermiddagen, kunde de to ikke følge etter lenger, - og måtte snu, - men de så at spora fremdeles fortsatte innover dalen.</onlyinclude>

På (Gamlegarden) Sjugulgarden – det er gården framafor Kyllingbrøstet, bodde omkr. 1800 mange mennesker. To brødre Jehans og Øyløv var usedvanlige store og sterke. Nede på attlega ligger to store steiner, - den minste kan sterke karer løfte, men den største klarer ingen. Men den største er lagt dit av Jehans. Han var engang over til Valdalen etter korn, - og på tilbaketur gikk han seg på et sjølskott utlagt for bjørn. Han blødde seg i hjel. Da far deres Rasmus bygde nye hus på Sjugulgarden, hadde han Stor-Pål fra Lesja til bygningsmann. Tømmeret lå nede ved elva, og stokkene var vel noenlunde tørre. Det var en stokk som skulde bli syllstokken som det vilde bli tungt å slepe op for øyken. Da sa J. til far sin: Bli med meg ned og hjelp meg med å få stokken op på ryggen. Det ble gjort, - og J. bar den op til tomta. Stokken synes den dag i dag, - og det er en kjempestokk.

Bror til far til Ola tok eingang op potet, - då kom Øyløv med ein sekk og fylte i 4 bøtter, - som var vanleg mål for å fylle ein sekk. Ø. var då i 80-åra, brukte stav og var noe skrøpeleg. Men med den eine handa tok han sekken sin ?? og slengte sekken på ryggen og gjekk.

På Brøste va det dengang 13 barn, - hadde bestefar til Ola. Oldefar het Ola førte dagbok som tok til i 1812, den finnes på Brøste. I den tid slo dei gras omkring i liene med stuttorv, tok lauvkjerv, og Ola sjølv henta eingong heim 48 lass reismose frå Grovaskaret. Dei sanka mosen om hausten og sette op stakkar, - la skot og stokkar under so det ikkje skulde ise fast før det vart kjørt heim om vinteren. Slike stakkar heldt seg i mange år der i høgfjellet utan å rotne.

Far til Ola sa at da husa på Sjugulgarden vart bygd omkr. 1800 hadde dei ikkje meir mjøl på garden for bygningsfolka enn eit kvartel. Men dei hadde bra mykje med reinsdyrkjøt, - og det var skote med gevær. Dyregravene hadde då gjenge av bruk der.

Straks framafor Kabben syntes tidlegare merke etter hustomt. Der budde Jo Røyk, - kanskje før Kabbin si tid. Lars Brustuen fortalde til Ola omkr. 1900 da L. va en 80 år, at han hadde sett ein stor haug med bein der. Det måtte vere av reinsdyr som Jo hadde bore dit.

På toppen av Hånådalstind har det vore skjerpå – malm.

Då Ola var ungdom omkr. 1890 var det mykje vilrein omrking Brøstdalen, og mykje rype. I Brøste tok dei årvisst mykje rype på snare, - det var tillatt ut mars. Han sette op omkr. 600 snare frå Brøste til Tunga. Det ga eingrand inntek, endå det var næsten ingenting å få for den.

Ein vinter tok Ola og 4 mann til nær 1400 ryper i mars. Det va ikkje lett å omsette fangsten i Romsdalen, prisen var 50 øre stykket. Det hendte dei reiste til Molde og selde der, då var prisen 30 øre.

Første gang Ola var i reinsfjellet var han saman med 4 mann frå Verma. Det var før århundreskiftet, kring 1895 før Torkjel Finn kom, dei gjekk op i Glupen ved Tunga, men såg ikkje dyr der. Dei kom fram til ei koie (herbør) som er mura ved ein berghamar, og der skaut Ole Lykkjeslett ei simle. (På den andre sida ved Kyrkja – Benkehø ved Nordre Glupen er og ei koie, laga av Daniel Kylling og Erik Sletta.)

Dei såg nye dyr på Storhø, - og karane gjekk mot Kyrkja. Der skaut dei 2 dyr til. No måtte Ola gå heim etter hest og slede so dei kunde få skrottane ned frå fjellet. Han tok med børsa si, - det var ei Lundsgevær («Lundse»), - og på nedtur skaut han eit dyr til. I millomtida til han vendte attende hadde dei andre skote 5 dyr til, so no hadde dei i alt 11 dyr. Då laut Ola heim att og hente enda ein øyk og før dei slutta jakta skaut dei endå eit dyr. Dei slepa alt ned til Tunga, - og der låg dei ute om natta i eit skogsnar.

So mykje kjøt hadde dei ikkje råd til å nytte heime hjå kvar seg, - det gjalt å få i pengar. Ola fekk i opdrag å reise til Molde og selje lemene av 11 dyr. Han hadde ikkje vore so langt av garde før, men mor hans hadde vore der fleire gonger og selgt ost, og var kjendt med ein som heitte Vestad. Han skaffa ei dragarvogn og hjalp Ola med å selgje kjøtet i byen. Prisen var 40 øre for bogkjøt og 60 øre for lårkjøt.