Olav Aukrust: Forskjell mellom sideversjoner

Hausten 1918 kunne familien Aukrust flytte inn på Lyvjaberg, der Aukrust frå fyrst av hadde sett opp to gamle stover, ei frå Vigstad i Skjåk og ei frå Garmo. Dei utstyrte og møblerte huset med gammal brukskunst som Aukrust kjøpte opp og samla i Lom og Skjåk. Det vart mykje meir enn som kunne få plass i eige hus. I 1925 selde Aukrust ei katalogisert samling til Lom kommune, og dette vart grunnstomnen i bygdemuseet i Presthaugen, ått og drive av Lom heimbygdslag. Men Aukrust heldt fram med å kjøpe opp antikvitetar, og to år seinare selde han ei ny samling til [[Jørgine Boomer]], husmannsjenta frå Bøverdalen som hadde gjort det stort i USA.<ref>Mæhle, L. 1965:35.</ref>

Aukrust engasjerte seg også sterkt for bevaring av folkemusikktradisjonane. Han medverka til at musikkgranskaren O.M.Sandvik byrja innsamlingsarbeidet sitt i Gudbrandsdalen, og særleg i Ottadalsbygdene, i 1916. Aukrust leverte sjølv mykje tradisjonsmateriale, slåttar og visestubbar, til dette samlingsarbeidet.  

Ved stemner og kappleikar deltok Aukrust jamt som fagkunnig dommar, mellom anna saman med Sandvik ved [[Fel-Jakup]]-stemna i Skjåk i 1921. Aukrust spela sjølv fele, enda han vart hemma av å måtte amputere ein finger. Han hadde lært det av lokale spelemenn, fyrst og fremst [[Per Spelmann]] (1830-1907) som i likskap med Aukrust sjølv var frå Bøverdalen. Gode songarar og tradisjonsberarar som Aukrust trekte vekslar på var Barbro Klepp og døtrene hennar Eldri Aukrustbakken og [[Rønnaug Vangen]], som kom frå husmannsplassar rett i nærleiken av Nordgard Aukrust.<ref>Kjøk og Kjøk 1995:131.</ref>