Per Vigstad: Forskjell mellom sideversjoner

Vigstad kunne i si embetstid følgje prosessen mot einskapsskulen til og med [[lov om den høgare allmennskulen 1935]] og [[folkeskulelovene av 1936]]. Han var embetsmann, ikkje politikar, men etter alt å dømme var han sterkt personleg oppteken av nettopp desse sakene. Eit vitnemål om det finn vi i Aftenpostens 70-års-omtale av Vigstad: «Vi vil ikke legge skjul på at vi ingenlunde har været enig i den skolepolitiske linje som har været fulgt i de år hr. Vigstad har været ekspedisjonschef ''og som han selv har været en varm forkjemper for''.»<ref>Aftenposten 9.10.1937</ref> (Utheva her.) Omtalen er elles svært anerkjennande kva gjeld Vigstads dugleik og arbeidskraft, og avisa takkar han for «elskverdighet og imøtekommenhet ved alle anledninger».

:«Gjætarguten, læraren og juristen Aasmund Olavson Vinje fekk og fotfeste i departementet i si tid (kopist i Benådningskontoret). Men stakkars Vinje! Han fekk snart dei styrande "åndelege husmenn" imot seg, og dei greidde å drive han "ut or riksens store fehus" vonoms snøggare. Det spøkte nok for han Per au ein gong. I alle fall så spøkte han ikkje mindre med det sjøl ut gjennom åra. Jau, det var ein kyrkjestatsråd (ein prest) som vart så fohakkande sint på han at han rett og slett kravde at han skulle på dør. Dette gjekk no ikkje. Elles kom han no godt ut av det med dei fleste statsrådane han arbeidde under.»<ref>Odden, A. 1959:133.</ref>

Historia om konflikten mellom Vigstad og kyrkjeministeren har Odden openbert høyrt fortalt av Vigstad sjølv. Vigstad var kjend for sitt gode humør og for slagferdig tale. Men det er ikkje gjort nærare grei for kva saka galdt, eller kven ministeren var. Vigstad tente i departementet under 23 statsrådar, ein stor del av dei var teologar.

Vigstad var departementets medlem i styret for [[Norsk rikskringkasting]]. Han var leiar i komiteen for programordninga i Kringkastinga, som var oppnemnd etter ønskje frå Stortinmgets post- og telegrafkomite hausten 1930.<ref>Aftenposten 24.10.1930</ref>