Sangens og musikkens dag: Forskjell mellom sideversjoner
(korrig. note) |
(ref-fiks) |
||
| Linje 3: | Linje 3: | ||
Alt i 1933 hadde Norges Sangerlag ideen til ei "(...) propaganda- og opplysningsuke som skulle ha navnet Sangens Uke".<ref name=":0">Hagen: 48</ref> 12. mars året etter gjekk arrangementet av stabelen etter ei radiotale av formann og stiftar av sangerlaget, [[Victor Jenssen (1892-1940)|Victor Jenssen]], som han avslutta slik: "Et syngende folk er et sterkt - et lykkelig folk".<ref name=":0" /> Dei få rapportane Sangerlaget fekk om oppslutninga i 1934, tyder ikkje på stor oppslutning, men blant deltakarane var i alle fall Jenssens eige kor, Lerken frå Oslo, og tre kor frå Sarpsborg, Trondheim og Ålesund. | Alt i 1933 hadde Norges Sangerlag ideen til ei "(...) propaganda- og opplysningsuke som skulle ha navnet Sangens Uke".<ref name=":0">Hagen: 48</ref> 12. mars året etter gjekk arrangementet av stabelen etter ei radiotale av formann og stiftar av sangerlaget, [[Victor Jenssen (1892-1940)|Victor Jenssen]], som han avslutta slik: "Et syngende folk er et sterkt - et lykkelig folk".<ref name=":0" /> Dei få rapportane Sangerlaget fekk om oppslutninga i 1934, tyder ikkje på stor oppslutning, men blant deltakarane var i alle fall Jenssens eige kor, Lerken frå Oslo, og tre kor frå Sarpsborg, Trondheim og Ålesund. | ||
Ifølgje Hagen prøvde Sangerlaget i 1936 og 1937 å få med dei to andre landssongarforbunda på ei nasjonal sanguke, utan å lukkast. Det var også fleire lokale initiativ på 1930-talet om vidareføring, mellom anna i Harstad<ref>[[:Fil:Første møte om Sangen og Musikkens dag i Harstad.jpg|Referat fra møte mellom musikkorganisasjonar i Harstad, 1937]]</ref> og Telemark | Ifølgje Hagen prøvde Sangerlaget i 1936 og 1937 å få med dei to andre landssongarforbunda på ei nasjonal sanguke, utan å lukkast. Det var også fleire lokale initiativ på 1930-talet om vidareføring, mellom anna i Harstad<ref>[[:Fil:Første møte om Sangen og Musikkens dag i Harstad.jpg|Referat fra møte mellom musikkorganisasjonar i Harstad, 1937]]</ref> og Telemark<ref>Sangerliv: 209</ref>. Og fleire stader i landet arrangerte dei lokale song- og musikkdagar. | ||
I 1939 vart ambisjonen til Sangerlaget redusert til ein Sangens dag. Kan hende var oppslutninga betre dette året. I alle fall planla styret nye arrangement i 1940 og 1941, men da verdskrigen braut ut, vart dei skrinlagt "(...) på grund av de ømtålelige forhold.".<ref name=":0" /> | I 1939 vart ambisjonen til Sangerlaget redusert til ein Sangens dag. Kan hende var oppslutninga betre dette året. I alle fall planla styret nye arrangement i 1940 og 1941, men da verdskrigen braut ut, vart dei skrinlagt "(...) på grund av de ømtålelige forhold.".<ref name=":0" /> | ||
Sideversjonen fra 28. jan. 2022 kl. 14:26
Sangens og musikkens dag kom i stand som landsomfattande arrangement under dette namnet frå 1948. Det var Sentralutvalget for det folkelige musikkliv som sto bak, og i utvalet sat representantar for fire nasjonale musikkorganisasjonar: Norsk Arbeidersangforbund, Norges Landssangerforbund, Norges Sangerlag og Norges Musikkorps Forbund. Ein viktig bakgrunn for initiativet, i tillegg til å spreie den glade bodskapen, var behovet for inntekter til kursing av dirigentar.
Alt i 1933 hadde Norges Sangerlag ideen til ei "(...) propaganda- og opplysningsuke som skulle ha navnet Sangens Uke".[1] 12. mars året etter gjekk arrangementet av stabelen etter ei radiotale av formann og stiftar av sangerlaget, Victor Jenssen, som han avslutta slik: "Et syngende folk er et sterkt - et lykkelig folk".[1] Dei få rapportane Sangerlaget fekk om oppslutninga i 1934, tyder ikkje på stor oppslutning, men blant deltakarane var i alle fall Jenssens eige kor, Lerken frå Oslo, og tre kor frå Sarpsborg, Trondheim og Ålesund.
Ifølgje Hagen prøvde Sangerlaget i 1936 og 1937 å få med dei to andre landssongarforbunda på ei nasjonal sanguke, utan å lukkast. Det var også fleire lokale initiativ på 1930-talet om vidareføring, mellom anna i Harstad[2] og Telemark[3]. Og fleire stader i landet arrangerte dei lokale song- og musikkdagar.
I 1939 vart ambisjonen til Sangerlaget redusert til ein Sangens dag. Kan hende var oppslutninga betre dette året. I alle fall planla styret nye arrangement i 1940 og 1941, men da verdskrigen braut ut, vart dei skrinlagt "(...) på grund av de ømtålelige forhold.".[1]
I 1946 innleidde dei tre songarorganisasjonane eit samarbeid der målet var å blåse nytt liv i Sangens dag. Same året vart Musikkens dag arrangert fleire stader i landet. Norges Landsforbund av Gutte- og Amatørmusikkorps vart derfor invitert med i samarbeidet frå 1947, og året etter stifta dei fire organisasjonane altså sentralutvalet, som hadde Sangens og Musikkens Dag som si fyrste hovudoppgåve.
Utover på 1950-talet var det stor oppslutning om dagen både i bygd og by. Dei lokale songarlaga fekk ansvaret for arrangementa lokalt. I utgangspunktet skulle dagen haldast siste søndagen i mai, men etter kvart varierte datoen lokalt. Nokre stader varte også arrangementet ei heil veke.
Inntektane frå Sangens og musikkens dag, og frå sal av jakkenåler forma som g-nøklar, gjorde det moglet for sentralutvalet å arrangere tre årlege kurs, mellom anna for dirigentar.
Fotnotar
Kjelder og litteratur
- Hagen, Trygve: Korsang gjennom tider. Utg. Norges korforbund. 2002. Digital versjon på Nettbiblioteket.
- Musikkorpsene i Norge. Utg. Scala. Oslo. 1956. Digital versjon på Nettbiblioteket.
- Sangerliv. Utg. Børrehaug. Oslo. 1958. Digital versjon på Nettbiblioteket
- Zachariassen, Aksel: Med sang mot felles mål. Utg. Norsk Arbeidersangerforbund. Oslo. 1958. Digital versjon på Nettbiblioteket.