Francis Hagerup
Georg Francis Hagerup (fødd 22. januar 1853 i Horten, død 1921 i Kristiania) var jurist, diplomat og høgrepoltikar. Han var statsminister frå oktober 1895 til februar 1898, og frå oktober 1903 til mars 1905.
Francis Hagerup var son av kontreadmiral, statsråd Henrik Steffens Hagerup (1806–1859) og Nicoline Christine Jenssen (1808–1862). Han vart gift i 1880 med Frederikke Dorothea Bødtker (1853–1919).
Etter at faren var død flytta familien til heimbyen til mora, Trondheim. Hagerup vart cand.jur. i 1876 og dr.juris. i 1885, og var professor 1887-1906.
Hagerup var justisminister i Emil Stang si andre regjering frå 2. mai 1893 til 14. oktober 1895. Han var statsministar i to periodar, frå 1895 til 1898, og fra 1903 til 1905, og var stortingsrepresentant 1901-1906. Mellom 1901 og 1903 var han den paralentariske føraren i Høgre.
I 1906 gjekk Hagerup inn i diplomatiet, og vart norsk ambassadør til København, Haag, Brussel og Stockholm. I 1920 var Hagerup leiar for Noreg sin delegasjon då Folkeforbundet trådte samen for første gang i Genève. Han var medlem av Nobelkomiteen frå 1907 til sin død.
Francis Hagerup er gravlagd på Vår Frelsers gravlund i Oslo. Heile fornamnet (George Francis) er nytta på gravminnet, som og nyttar nyttar den diplomatiske tittelen "Minister".
Kjelder
- Bodil Chr. Erichsen om Francis Hagerup] i Norsk biografisk leksikon.
- Francis Hagerup i Historisk befolkningsregister
|
