Forside:Valdres: Forskjell mellom sideversjoner

Fra lokalhistoriewiki.no
Hopp til navigering Hopp til søk
Ingen redigeringsforklaring
Ingen redigeringsforklaring
Linje 29: Linje 29:
{{#dpl:categorymatch=%Valdres%¦%Sør-Aurdal%¦%Nord-Aurdal%¦%Vestre Slidre%¦%Østre Slidre%¦%Vang i Valdres%¦%Etnedal%|
{{#dpl:categorymatch=%Valdres%¦%Sør-Aurdal%¦%Nord-Aurdal%¦%Vestre Slidre%¦%Østre Slidre%¦%Vang i Valdres%¦%Etnedal%|
category=Bygder i Oppland|namespace=|randomcount=1|format=,²{:%PAGE%,,}²}}
category=Bygder i Oppland|namespace=|randomcount=1|format=,²{:%PAGE%,,}²}}
<hr />
<hr />
{{#dpl:categorymatch=%Valdres%¦%Sør-Aurdal%¦%Nord-Aurdal%¦%Vestre Slidre%¦%Østre Slidre%¦%Vang i Valdres%¦%Etnedal%|
{{#dpl:categorymatch=%Valdres%¦%Sør-Aurdal%¦%Nord-Aurdal%¦%Vestre Slidre%¦%Østre Slidre%¦%Vang i Valdres%¦%Etnedal%|
categorymatch=Bruk%¦Gårder%¦Garder%¦Matrikkelgård¦Matrikkelgard%|namespace=|randomcount=1|format=,²{:%PAGE%,,}²}}
categorymatch=Bruk%¦Gårder%¦Garder%¦Matrikkelgård¦Matrikkelgard%|namespace=|randomcount=1|format=,²{:%PAGE%,,}²}}

Sideversjonen fra 1. nov. 2007 kl. 22:21

Portal Valdres

Kart over Valdres, med den historiske vandreruta Stølsrute teikna inn.

Valdres er eit landskap i Oppland, med kommunane Nord-Aurdal, Sør-Aurdal, Øystre Slidre, Vestre Slidre, Vang og Etnedal.Dalføret femner størstedelen av nedbørsområdet for Begnavassdraget nord for Sperillen og den øvre delen av Etnedal landskapsområde med kringliggande fjellstrok. I sør finn ein Begnadalen og Hedalen. I nord er Valdresflye ein del av Jotunheimen. Valdres reknast med til Austlandet, men er òg eit grenseområde til Vestlandet. Den eldste busetninga i dalen kom vestfrå, og Valdres var lenge under Gulatingslagen. I 1153 vart dalen ein del av Stavanger bispedøme.

Den største tettstaden, og den einaste mer over 1000 innbyggjarar er Fagernes i Nord-Aurdal. Fagernes som fekk bystatus i 2007 og har drygt 1900 innbyggjarar (2018). Andre tettstader, med folketal per 2018 i parentes, er: Leira i Nord-Aurdal (873), Bagn i Sør-Aurdal (668), Aurdal i Nord-Aurdal (681), Beitostølen i Øystre Slidre (349), Slidre i Vestre Slidre (346), Røn i Vestre Slidre (283), Heggenes i Øystre Slidre (283), Moane i Øystre Slidre (230) og Bruflat i Etnedal (248).

E16 og fylkesveg 51 går gjennom Valdres. Det er bussamband frå fleire stader i dalen til Oslo, Bergen, Gjøvik og Gol. Valdresbanen gjekk til Fagernes, og vart nedlagd i 1989. Fagernes lufthamn, Leirin var den høgast liggande flyplassen i Nord-Europa, på 822 moh. Den hadde daglege avgonger til Oslo lufthavn, Gardermoen. Lufthamna vart opna i 1987, og nedlagd i 2018.
Gravminne, Hunn gravlund.

Harald Christian Rudlang (født 21. juli 1913 i Nord-Aurdal, død 24. juni 1965 i Gjøvik) var lektor.

Han var sønn av lærer Amund Rudlang og Inger f. Ranum. Han tok eksamen artium ved Hamar katedralskole i 1933, og selv om han gikk på reallinja, brukte han den påfølgende tida på språkstudier. I 1936 oppholdt han seg i Heidelberg i Tyskland samt i Sveits, Italia og Østerrike, og i 1938 hadde han et studiehopphold i Tours. Han tok cand.mag.-grad ved universitetet i 1941, tok pedagogisk eksamen i 1942, og var lærer ved Oslo sprogskole fra 1942 til 1944. Fra 1944 til 1945 var han lærer ved Lom og Skjåk realskole og gymnas.

I 1945 «oppgraderte» han utdannelsen sin med cand.philol.-grad ved universitetet. Hovedfaget hans var i tysk, med fransk og norsk som bifag. Han jobbet ved Hartmanns pensjonatskole vårsemesteret 1946, men ble så ansatt ved Gjøvik høyere skole den høsten. Her jobba han resten av livet. Han ble valgt til lokallagsformann i Norsk Lektorlag, og innen politikken var Rudlang styremedlem i både Gjøvik Høyre og Oppland Høyre.

I 1947 gifta han seg med Karen Margrethe Valen, som han studerte språk samtidig med. I 1948 ble også hun timelærer ved Gjøvik høyere skole, samtidig som hun fikk to barn i 1949 (Ellen) og 1954 (Harald).

Harald Christian Rudlang døde allerede i 1965 som knapt 52-åring. Etter at også Karen Margrethe Rudlang døde såpass lenge etter som i 2006, er de gravlagt sammen på Hunn gravlund.

Kilder og litteratur

  • Ekrheim, Helga Sverdrup, Olav Ekrheim og Håkon Norås (red.): Norges filologer og realister (andre utgave), Stavanger 1950. Digital versjon på Nettbiblioteket, s. 696.
  • Studentene fra 1933: biografiske opplysninger, statistikk og artikler samlet til 25 års jubileet 1958, s. 320.
  • Dehli, Martin (1981). Fra borgerskole til videregående skole: Gjøvik høyere skole gjennom 100 år, s. 141
  • Dødsannonse, Aftenposten 28. juni 1965 s. 14.
  • Harald Rudlang i Historisk befolkningsregister


Søre Lie
Alt. namn: Lien (1667)
Rydda: Sein jernalder
Stad: Liagrende
Sokn: Reinli
Fylke: Innlandet
Kommune: Sør-Aurdal kommune
Gnr.: 1
Type: Matrikkelgard

Søre Lie er ein matrikkelgard i Liagrende i Sør-Aurdal kommune. Saman med Nørdre Lie i Nord-Aurdal har Søre Lie gitt namn til Liagrende. Garden vart truleg rydda i sein jernalder. Etter svartedauden låg han øyde, og vart fyrst rydda opp at ein gong rundt midten av 1600-talet. I gammal matrikkel var garden nr. 172, og hadde 2 skinn skyld frå andre halvdel av 1600-talet. I matrikkelen 1838 vart garden nr. 1, og dette gardsnummeret har han framleis.

Det ser ut til at Søre og Nørdre Lie ikkje kjem frå ein opphavleg namnegard Lie. Nørdre Lie ser ut til å ha hatt eit tidlegare namn, så dei var sannsynlegvis sjølvstendige garder frå først av. I 1666 kallast Nørdre Lie Melby, og i 1693 Melbylie. Under Søre Lie låg bruket Rustøe, som i 1736 vart utskild som sjølvstendig gard. Dei delte då skylda på 2 skinn og 12 merker smør, og fekk skyld på 1 skinn og 6 merker smør kvar. I matrikkelen fra 1723 var det ein husmannsplass under Søre Lie, i matrikkel fra 1761 var det fire husmenn og i 1782 fem plasser.

Bruk

På 1800-talet byrja utskiljinga av nye bruk.

Frå hovedbølet Søre Lie (bnr. 1):

Frå Liabrenne (bnr. 6):

Frå Sagbrøtin (bnr. 3):

Frå teig av Liaskoge:

Frå Rustøen (bnr. 8)

Frå Tøsteinsbrenne (bnr. 10):

Frå Tølleivshaugen (bnr. 9):

  • 1904: Song (bnr. 22)

Setrar

Det var ein rekkje setrar under Søre Lie-gardane. I 1935 vart følgjande registrert:

Husmannsplassar

Den eldste husmannsplassen ein kjenner er Tølleivshaugen, som vart eige bruk i 1845. I 1815 er det nemnt fire plassar, som vart kalla Brennplassane. I 1865 er det nemnt ti plassar:

I 1900 var berre tre av desse att som husmannsplassar. Andre plassar ein kjenner under Søre Lie er Enge, Liabrenne (eige bruk 1815), Dokke (eige bruk 1827) og Hermundsplassen (eige bruk 1828).

Eigarar

På 1600-talet var Søre Lie krongods. Under krongodssalet i 1660-åra kjøpte sokneprest Peder Pedersen Colding garden. Han fekk Søre Lie for ti riksdalar i februar 1666.

Vi kjenner desse eigarane fram til garden vart delt på 1800-talet:

  • Peder Pedersen Colding (sokneprest i Aurdal prestegjeld)
  • Lage Pedersen, son av forrige eigar
  • Timann Gulliksson Torsrud (kjøpte garden 1701)
  • Mikjel Timannsson (død 1743; son av forrige eigar, overtok 1721)
  • Gudbrand Olsson (død seinast 1755; kjøpte hovudbølet, var leiglending på Rustøe som no vart utskilt)
  • Mikjel Mikjelsson Bøen (død 1756; son av forrige eigar, overtok 1755)
  • Dorte Mikjelsdotter Bøen (mor til forrige eigar, overtok 1759 og hadde arva Rustøe 1743)
  • Ola Knutson Framgarden (kjøpte Søre Lie i 1761)
  • Embrek Mikjelsson (son av Mikjel Timannsson og Dorte Mikkjelsdotter, kjøpte Rustøe i 1759)
  • Sjugurd Embreksson (son av forrige eigar av Rustøe, kjøpte Rustøe av mora Gjartrud Sjugurdsdotter 1808)

For brukarer, sjå artiklar om dei einskilde bruka der dette finst.

Frå matriklar og panteregister

Matrikkel 1647
Gammal matrikkel MN 172 med skyld 9/25-deler skinn og 3 og 3/5-deler merker smør
Matrikkel 1838 MN 1 med skyld 3 skylddaler 11 skilling
Matrikkel 1887
Areal og antall bruk 2009


Kjelder

Hentet fra «https://lokalhistoriewiki.no/index.php?title=Forside:Valdres&oldid=2443»