Forside:Valdres

Fra lokalhistoriewiki.no
Hopp til navigering Hopp til søk

Portal Valdres

Kart over Valdres, med den historiske vandreruta Stølsrute teikna inn.

Valdres er eit landskap i Oppland, med kommunane Nord-Aurdal, Sør-Aurdal, Øystre Slidre, Vestre Slidre, Vang og Etnedal.Dalføret femner størstedelen av nedbørsområdet for Begnavassdraget nord for Sperillen og den øvre delen av Etnedal landskapsområde med kringliggande fjellstrok. I sør finn ein Begnadalen og Hedalen. I nord er Valdresflye ein del av Jotunheimen. Valdres reknast med til Austlandet, men er òg eit grenseområde til Vestlandet. Den eldste busetninga i dalen kom vestfrå, og Valdres var lenge under Gulatingslagen. I 1153 vart dalen ein del av Stavanger bispedøme.

Den største tettstaden, og den einaste mer over 1000 innbyggjarar er Fagernes i Nord-Aurdal. Fagernes som fekk bystatus i 2007 og har drygt 1900 innbyggjarar (2018). Andre tettstader, med folketal per 2018 i parentes, er: Leira i Nord-Aurdal (873), Bagn i Sør-Aurdal (668), Aurdal i Nord-Aurdal (681), Beitostølen i Øystre Slidre (349), Slidre i Vestre Slidre (346), Røn i Vestre Slidre (283), Heggenes i Øystre Slidre (283), Moane i Øystre Slidre (230) og Bruflat i Etnedal (248).

E16 og fylkesveg 51 går gjennom Valdres. Det er bussamband frå fleire stader i dalen til Oslo, Bergen, Gjøvik og Gol. Valdresbanen gjekk til Fagernes, og vart nedlagd i 1989. Fagernes lufthamn, Leirin var den høgast liggande flyplassen i Nord-Europa, på 822 moh. Den hadde daglege avgonger til Oslo lufthavn, Gardermoen. Lufthamna vart opna i 1987, og nedlagd i 2018.

{{:Tesator2


Kolsgard
Alt. navn: Kollsgard; Framgard; Framgarde; Framgarden
Sted: Reinli
Sokn: Reinli
Fylke: Innlandet
Kommune: Sør-Aurdal
Gnr.: 13

Kolsgard eller Framgard / Framgarden er ein matrikkelgard i Sør-Aurdal kommune i Valdres. Garden ligg på rundt 500 meter over havet i Reinli, rett ved Reinli stavkyrkje. Garden er delt i ei rekkje bruk.

Namnet

Opphavleg var nok Kolsgard namnet, og det vert i dag nytta i forma Kolsgard. Men namnet Framgarden vart tidleg nytta side om side med Kolsgard. Truleg var det eit namn på ein del av garden, den som lå fremst, men kva han låg fremst i høve til veit ein ikkje. Bruket som i dag nyttar namnet Framgarden har forma Framgard. Allereie i 1712 skal Framgard og Austegard ha delt tun, så desse to namna kan også gå om kvarandre.

Kolsgard kjem ifølgje Oluf Rygh frå Kolsgarðr, av mannsnamnet Kolr[1]. Dette er eit av dei eldste gardsnamna i bygda. Tidleg på 1600-talet nemnast Kolgiorde og Koldtzgiorde, som truleg er forvanskingar av Kolsgard.

Bruk

Garden vart oppdelt frå midten av 1600-talet. Jon Ola Gjermundsen har i Gard og bygd i Sør-Aurdal sett opp fire bruk som er nemnt i 1664, og seks bruk på 1700-talet. Bruk- og brukarhistoria på Kolsgard er komplisert, men det er her prøvd å sette ho opp systematisk.

Bruk I

Utdjupande artikkel: Framgarden bruk I (Sør-Aurdal)

Bruk I vart etter kvart ein del redusert gjennom frådeling. I 1856 vart bruket slått saman med Svartlie og Sveltrud frå bruk VIa til Svartlie og Sveltrud, gnr. 13/12.

Utskilde bruk:

  • Brøtin, bnr. 13, fråseld i 1827. Også kalla Liungbruket.
  • Framgardslie, bnr. 24, utskild i 1890. Også kalla Barbrobruket.

Bruk II og III

Utdjupande artikkel: Framgarden bruk II og III (Sør-Aurdal)

Bruk II vart i 1736 slått saman med bruk III, men i 1757 vart dei delt att. I 1769 vart så både bruk II og bruk III delt i to like delar. Bruk II og IIIa og partar frå VIa og VIb, vart i 1804 og 1808 kjøpt opp og slått saman til [[Framgard (Sør-Aurdal 13/16) bnr. 16, også kalla Umundsgarden.

Utskilde bruk:

Frå den andre delen av bruka, II og IIIb, vart det også utskild nye bruk:

  • Ellevsbakkatn, bnr. 14, utskild frå bruk II og IIIb.
  • Framgard, bnr. 26, utskild frå bruk II og IIIb, med tillegg av part frå Framgard bnr. 1.
  • Nedre Slettet, bnr. 15, utskild frå Ellevsbakkatn bnr. 14 i 1837
  • Pålelie, bnr. 28, utskild frå Framgard bnr. 26 i 1855.
  • Lykkja, bnr. 29, utskild frå Framgard bnr. 26 i 1855.
  • Hagin, bnr. 27, utskild frå Framgard bnr. 26 i 1857.
  • Framgard, bnr. 30, utskild frå Framgard bnr. 26 i 1857. Også kalla Øvre Kollsgardbrøtin.

Bruk IV

Utdjupande artikkel: Framgarden bruk IV (Sør-Aurdal)

Bruk IV vart del i 1759. IVa vart så i 1782 slått saman med ein part frå bruk V til Framgard bnr. 3, kjend som Ellingsgarden. Bruk IVb vart til Haslatn bnr. 9.

Utskilde bruk:

  • Brettatn, bnr. 24, utskild i 1812 frå Framgard bnr. 3.
  • Haslebrøtin, bnr. 11, utskild frå Haslatn bnr. 9 i 1823.
  • Vilhelmshaugen, bnr. 7, utskild frå Framgard bnr. 3 i 1870.
  • Kjørum, bnr. 5, utskild frå Framgard bnr. 3 i 1875.
  • Kvednajordet, bnr. 4, utskild frå Framgard bnr. 3 i 1876.
  • Hermundslie, bnr. 25, utskild frå Brettatn i 1888.

Bruk V

Utdjupande artikkel: Framgarden bruk V (Sør-Aurdal)

Bruk V vart til Framgard bnr. 1, også kalla Nilsegarden. Utskilde bruk:

  • Kyrkjebøen, bnr. 2, utskild frå Framgard bnr. 1 i 1837.
  • Lyhushaugen, husmannsplass, fråseld frå Framgard bnr. 1 i 1841 og kjøpt attende i 1861.
  • Dalabakkin, bnr. 39, utskild frå Framgard bnr. 1 i 1904.
  • Møldbakkin, bnr. 62, utskild frå Framgard bnr. 1 i 1947.
  • Bruhagin, bnr. 68, utskild frå Framgard bnr. 1 i 1949.

Bruk VI

Utdjupande artikkel: Framgarden bruk VI (Sør-Aurdal)

Bruk VI vart delt i to like delar i 1795. Frå både VIa og VIb vart det fråseld fleire bruk, og resten vart del av Framgard bnr. 16 saman med delar av bruk II og III.

Utskilde bruk:

  • Sveltrud, fråseld frå bruk VIa i 1796.
  • Svartlie, fråseld frå bruk VIa i 1796. Sveltrud og Svartlie vart seinare slått saman, sjå bruk I.
  • Klavabrøtin, fråseld frå bruk VIb til Leineikro, gnr. 12/17, seinare utskild frå Lineikro.

Eigarar

Den fyrste eigaren som er kjend er Arne Tomle frå Land som eigde ein hud i Kolsgard. Året etter er det nemnt ein Tøstein Belgum som eigde 10 laupsbol i Vestgard, og det ser ut til å vore eit eigarfellesskap mellom Vestgard og Kolsgard.

I matrikkelen 1667 eigde Aurdal prestebol halvanna pund smør medan Reinli sokn eigde fire skinn. Resten av garden var bondegods. Bøndene eigde også eitt skinn i Vøll engeland og fem skinn i Stavadale. I 1803 eigde kyrkja framleis ein del av garden: Prestebolet hadde 1 pund 15 ½ merker smør og Reinli sokn hadde eitt skinn. I 1824 vart så prestebolets del seld til sjølveige.

Brukarar / eigarar

Denne lista dekkjer tida fram til deling av garden midt på 1600-talet. Seinare brukarer og eigarar kan ein finne i artiklar om dei einskilde bruka. Delinga mellom fire brukarar på midten av 1600-talet er det vanskeleg å finne ut av. Ein veit ikkje kva del den einskilde brukar satt på. Det ein veit er at det ikkje berre var gode høve mellom dei, for det var fleire rettssaker om eigedomsretten.

  • Ola, truleg Ola Bjørnsson Vestgard, nemnt frå 1612 til 1631.
  • Ola, nemnt fram til 1643.
  • Knut, kan vere Knut Bjørnsson Brattrud, son til Bjørn Brattrud, nemnt frå 1644. Skal ifølgje eit skøyte frå 1641 ha budd på Kollgard også tidlegare.
  • Gudbrand Tøsteinsson (f. omkr. 1616), brukar saman med Knut i 1647 og åleine i 1647. Også nemnt i 1664 til 1681.
  • Knut Knutsson (f. omkr. 1599), kan vere son til Knut som er nemnt frå 1644. Nemnt som brukar i 1664. Barn ein kjenner:
  • Timann Knutsson (f. omkr. 1645), nemnt 1664 til 1681.
  • Pål Knutsson (f. omkr. 1643), nemnt 1664 til 1682.

Referansar

  1. ↑ Norske Gaardnavne 4, s. 223

Kjelder

Koordinater: 60.83097° N 9.49829° Ø

Christian Sommerfelt
Foto: Illustrasjon hentet fra boken "Valdrespresta"
(1917)

Christian Sommerfelt (født 27. februar 1819 på Saltdal prestegård i Saltdalen, død 17. juli 1903 i Kristiania) var prest, prost, stortingsmann og botaniker[1] .

Familie

Foreldre: Søren Christian Sommerfelt (1794-1838) og Jørgine Marie Krohn (1800-1889)[1]. Gift med Ida Thommine Rønnaugine Fougner (1822-1897) 25. mars 1950 i Ringebu[2]. De fikk 5 barn, sønnene Søren Kristian Sommerfelt (1851-1934), Hans Gotfried Olaf Schmidt Sommerfelt (1853-1943), Axel Einar Grjothgard Sommerfelt (1855-1909), Thoralf Sigurd Friess Sommerfelt (1858-1924) og datteren Helga Jørgine Botilde Sommerfelt, gift Hiorth (1859-1926).

Karriere og yrkesliv

Christian Sommerfelt ble student 1837 ved Overlærer Møllers Institutt i Christiania og fikk en cand. theol.grad samme sted 1842. I perioden 1842-1849 hadde han diverse lærerstillinger. Først som huslærer hos prost Lange i Asker 1842-45, deretter som lærer ved privatskole på Lillehammer 1845-1847. I 1847 ble han lærer ved Ringebu Almueskole hvor han ble til 1850. Han avla eksamen i samisk i 1850.

Den 5. mars 1850 ble han sogneprest i Nesseby i Finnmark og ble der til 1859 og i 1851 blir han prost. Under oppholdet i Nesseby hadde han i tillegg stillingen som ordfører i to perioder, 1850-1853 og 1855-1856. I 1854 representerte han dessuten Finnmarkens Amt på Stortinget. I 1857 ble han medlem av Det Kongelige Norske Videnskabers Selskap i Trondheim.

Den 6. april 1859 ble han sogneprest i Etne, Hordaland og hadde stillingen til 1867. Den 10. oktober 1863 fikk han stillingen som prost i Søndre Søndhordaland. Mens han bodde i Etne var han også stortingsmann for Søndre Bergenhus Amt i årene 1865-1866.

Den 16. september 1867 flyttet han til Søndre Aurdal, Oppland igjen en ny stilling som sogneprest. Her blir han til sommeren 1874. Han var prost i Valdres i perioden 6. juni 1868-1874.

Hans siste prestestilling hadde han i Trøgstad hvor han tiltrådte som sogneprest 6. juni 1874. Den 30. juni 1883 ble han prost i Mellem Borgesyssel og beholder denne stillingen til 1894. I 1875 ble han medlem av Videnskaps-Selskabet i Christiania[1][3][4][5][6][7].

Da han ble pensjonist flyttet han til Kristiania, og bodde der livet ut.

Botanikeren

Christian Sommerfelt var en ivrig plantesamler, en interesse han arvet av sin mer berømte far. Han samlet planter på herbarieark i perioden 1850-1898. Han testamenterte sitt herbarium til Botanisk museum i Oslo (nå Naturhistorisk museum, Oslo). Samlingen inneholdt ca. 4600 herbarieark, og er innlemmet i det Nordiske herbariet[8]. Christian Sommerfelts herbarium inneholdt også innsamlinger av hans sønner da flere etiketter fra dem er stemplet med Ex herb. Chr. Sommerfelt, drøyt 500 herbarieark i tillegg. Han samlet i alle distrikter han var prest. Hovedparten av samlingen er fra tiden han bodde i Nesseby, Finnmark. Det mest kjente funnet han gjorde var altaihaukeskjegg i 1851 som ny for Europa ved Meskelven utløp i Nesseby. Funnet ble ikke publisert av Sommerfelt selv, men av Thore Magnus Fries i 1857[9]. For øvrig publiserte Christian Sommerfelt aldri noe om botanikk selv, men er flere steder referert i Blyttenes flora, samtlige 3 bind, hhv. 1861[10], 1874[11] og 1876[12], og i Schübelers Viridarium Norvegicums 1 bind fra 1885[13].

Botanikeren i Østfold

Christian Sommerfelt samlet 232 herbarieark med planter fra Østfold i perioden 1874-1895. Den store botaniske interessen han hadde i Finnmark var nok ikke like glødende da han kom til Østfold. Av de fire prestegjeldene han gjorde prestegjerning samlet han færrest herbarieark i perioden hadde bodde Trøgstad selv om han bodde her lenger enn i andre prestegjeld. Like fullt er han den første i en Østfold-kommune (etter inndeling før 2020) uten kystlinje som samlet flere enn 100 herbarieark. Det var naturlig nok i Trøgstad. 33 av artene er førstegangsinnsamlinger i offentlige herbarier fra Østfold selv om mange av dem er rapportert fra litteraturkilder tidligere. Blant disse er funnet av bleikfiol som første rapportering fra Østfold noensinne uansett type kilde[14]. Etter kommuneinndelingen før 2020 så samlet han fra materiale fra Trøgstad (219 ark), Marker (7 ark), Spydeberg (3 ark), Aremark (2 ark) og Moss (1 ark).

Christian Sommerfelt har disse førstegangsinnsamlingene av karplantearter fra Østfold på herbarieark i offentlige naturhistoriske samlinger: lerkespore 7. mai 1875[15], vårrublom 15. mai 1875[16], marianøkleblom 23. mai 1875[17], nyresoleie 23. mai 1875[18], stor myrfiol 30. mai 1875[19], vårskrinneblom 1. juni 1875[20], knollerteknapp 1. juni 1875[21], nyresildre 1. juni 1875[22], perleblom 6. juni 1875[23], pinselilje 10. juni 1875[24], stankstorkenebb 18. juni 1875[25], bulmeurt 19. juni 1875[26], krokhals 20. juni 1875[27], dikevasshår 24. juni 1875[28], dystarr 26. juni 1875[29], sveltstarr 27. juni 1875[30], granstarr 28. juni 1875[31], gulstarr 29. juni 1875[32], slirestarr 28. juni 1875[33], sennegras 28. juni 1875[34], dagfiol 28. juni 1875[35], stjernestarr 29. juni 1875[36], åkergull 31. juni 1875[37], hengeaks 30. juni 1875[38], mørk piggstarr 3. juli 1875[39], gåsemure 5. juli 1875[40], bleikfiol 6. juli 1875[14], knoppsmåarve 6. juli 1875[41], sandarve 6. juli 1875[42], kattehale 8. juli 1875[43], gul nøkkerose 8. juli 1875[44], selsnepe 9. juli 1875[45], takhaukeskjegg 20. juli 1879[46], hagepastinakk 22. juli 1875[47], flatsiv 23. juli 1875[48], småpiggknopp 28. juli 1875[49], vassmynte 28. juli 1875[50], nøstepiggknopp 5. august 1875[51], stolpestarr 1. juli 1882[52], småborre 11. august 1882[53], bekkeblom 8. juni 1886[54], furu 6. juni 1887[55], selje 20. juni 1887[56].

Her bør man være klar over at det kan være en del udatert materiale i naturhistoriske samlinger som kan kanskje være eldre.

To av Christian Sommerfelts funn fra Østfold er i eldre botanisk litteratur publisert av Axel Blytt i 1886[57]. Det gjelder artene kongsspir og blålyng som begge ble funnet i åsen øst for Måstad, Trøgstad. Dette er de eneste funn av disse artene i Østfold gjennom tidene (pr. 1.3.2021). Merkelig nok samlet ikke Christian Sommerfelt materiale av disse artene slik at endelig bevis mangler. Det nærmeste funn av kongsspir er fra Enebakkneset, Enebakk ikke langt fra Trøgstad. Funnet av blålyng er merkeligere da nærmeste funn er fra Konnerud, Drammen, samt et udokumentert funn fra Ärtemark socken, Dalsland i Sverige.

Referanser

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Barfoed, Aage (1954). Slekten Sommerfeldt - Sommerfelt. Oslo. s. 21.[1]
  2. ↑ Christian Sommerfelt - Ministerialbok for Ringebu prestegjeld 1848-1859 (0520P) - Digitalarkivet.[2]
  3. ↑ Blix, Erik Schytte (1921-1983) (1996). Ordførere i Nesseby kommune: 1846-1966. s. 10-13.[3]
  4. ↑ Lindstøl, Tallak (1857-1925) (1914). Stortinget og statsraadet: 1814-1914. Bind 1; del 2. Kristiania: Steen'ske bogtrykkeri. s. 812.[4]
  5. ↑ Stendal, Gunnar Johannessen. Norske teologer. Bind 2, s. 77.
  6. ↑ Schmidt, Olaus (1960). Det Kongelige Norske Videnskabers Selskab: matrikkel 1760-1960. Trondheim. s. 124.[5]
  7. ↑ Amundsen, Leiv (1957). Det norske Videnskaps-Akademi i Oslo 1857-1957. - I kommisjon hos H. Aschehoug & Co, Oslo. s. 131.[6]
  8. ↑ Christian Sommerfelts innsamlete objekter i naturhistoriske samlinger listet i Global Biodiversity Information Facility (GBIF).[7]
  9. ↑ Fries, Thore Magnus (1857). «Nya Skandinaviska växter: Intybus multicaulis (Led.)». Botaniska Notiser (11): 181-183.[8]
  10. ↑ Blytt, Mathias Numsen (1861). Norges flora 1. deel, 1-386. – Christiania.[9]
  11. ↑ Blytt, Axel & Blytt, Mathias Numsen (1874). Norges flora 2. deel, 387-856. – Christiania.
  12. ↑ Blytt, Axel & Blytt, Mathias Numsen (1873). Norges flora 3. deel, 857-1228 + tillæg, 1229-1348. – Christiania.[10]
  13. ↑ Schübeler, Frederik Christian (1885). Norges Væxtrige. Et bidrag til Nord-Europas natur- og kulturhistorie, 1ste Bind. Aschehoug, - Christiania.[11]
  14. ↑ 14,0 14,1 Eldste herbariebelegg og funn av bleikfiol fra Østfold hos GBIF.[12]
  15. ↑ Eldste herbarieark av lerkespore fra Østfold hos GBIF.[13]
  16. ↑ Eldste herbariebelegg av vårrublom fra Østfold hos GBIF.[14]
  17. ↑ Eldste herbariebelegg av marianøkleblom fra Østfold hos GBIF.[15]
  18. ↑ Eldste herbariebelegg av nyresoleie fra Østfold hos GBIF.[16]
  19. ↑ Eldste herbariebelegg av stor myrfiol fra Østfold hos GBIF.[17]
  20. ↑ Eldste herbariebelegg av vårskrinneblom fra Østfold hos GBIF.[18]
  21. ↑ Eldste herbariebelegg av knollerteknapp fra Østfold hos GBIF.[19]
  22. ↑ Eldste herbariebelegg av nyresildre fra Østfold hos GBIF.[20]
  23. ↑ Eldste herbariebelegg av perleblom fra Østfold hos GBIF.[21]
  24. ↑ Eldste herbariebelegg av pinselilje fra Østfold hos GBIF.[22]
  25. ↑ Eldste herbariebelegg av stankstorkenebb fra Østfold hos GBIF.[23]
  26. ↑ Eldste herbariebelegg av bulmeurt fra Østfold hos GBIF.[24]
  27. ↑ Eldste herbariebelegg av krokhals fra Østfold hos GBIF.[25]
  28. ↑ Eldste herbariebelegg av dikevasshår fra Østfold hos GBIF.[26]
  29. ↑ Eldste herbariebelegg av dystarr fra Østfold hos GBIF.[27]
  30. ↑ Eldste herbariebelegg av sveltstarr fra Østfold hos GBIF.[28]
  31. ↑ Eldste herbariebelegg av granstarr fra Østfold hos GBIF.[29]
  32. ↑ Eldste herbariebelegg av gulstarr fra Østfold hos GBIF.[30]
  33. ↑ Eldste herbariebelegg av slirestarr fra Østfold hos GBIF.[31]
  34. ↑ Eldste herbariebelegg av sennegras fra Østfold hos GBIF.[32]
  35. ↑ Eldste herbariebelegg av dagfiol fra Østfold hos GBIF.[33]
  36. ↑ Eldste herbariebelegg av stjernestarr fra Østfold hos GBIF.[34]
  37. ↑ Eldste herbariebelegg av åkergull fra Østfold hos GBIF.[35]
  38. ↑ Eldste herbarieark av hengeaks fra Østfold hos GBIF.[36]
  39. ↑ Eldste herbariebelegg av mørk piggstarr fra Østfold hos GBIF.[37]
  40. ↑ Eldste herbariebelegg av gåsemure fra Østfold hos GBIF.[38]
  41. ↑ Eldste herbariebelegg av knoppsmåarve fra Østfold hos GBIF.[39]
  42. ↑ Eldste herbariebelegg av sandarve fra Østfold hos GBIF.[40]
  43. ↑ Eldste herbariebelegg av kattehale fra Østfold hos GBIF.[41]
  44. ↑ Eldste herbariebelegg av gul nøkkerose fra Østfold hos GBIF.[42]
  45. ↑ Eldste herbariebelegg av selsnepe fra Østfold hos GBIF.[43]
  46. ↑ Eldste herbariebelegg av takhaukeskjegg fra Østfold hos GBIF.[44]
  47. ↑ Eldste herbariebelegg av hagepastinakk fra Østfold på GBIF.[45]
  48. ↑ Eldste herbariebelegg av flatsiv fra Østfold hos GBIF.[46]
  49. ↑ Eldste herbariebelegg av småpiggknopp fra Østfold hos GBIF.[47]
  50. ↑ Eldste herbariebelegg av vassmynte fra Østfold hos GBIF.[48]
  51. ↑ Eldste herbariebelegg av nøstepiggknopp fra Østfold hos GBIF.[49]
  52. ↑ Eldste herbariebelegg av stolpestarr fra Østfold hos GBIF.[50]
  53. ↑ Eldste herbariebelegg av småborre fra Østfold hos GBIF.[51]
  54. ↑ Eldste herbarieark av bekkeblom fra Østfold hos GBIF.[52]
  55. ↑ Eldste herbariebelegg av furu fra Østfold på GBIF.[53]
  56. ↑ Eldste herbariebelegg av selje fra Østfold hos GBIF.[54]
  57. ↑ Blytt, Axel (1886). Nye Bidrag til Kundskaben om Karplanternes Utbredelse i Norge. - I Commision hos Jacob Dybwad, Christiania. s. 20-21.[55]

Kilder og litteratur

Eksterne lenker

  • GBIF - Global Biodiversity Information Facility, det globale artskart hvor man kan søke ut de fleste funn av arter.
Hentet fra «https://lokalhistoriewiki.no/index.php?title=Forside:Valdres&oldid=2444»